Verzamelde gedichten

[p. 20]

gesprek

zijn oog is op de bodem
het rood is nog koud
het noemt de bloem nu zwart
het klampt zich vast zich voelend in de koele ogen
van het dier de domme bodem van het zieke
beest

haar oog is op de bodem
wie is de mond de lange rode tanden
de mond om mij te tarten
ik mis de doden zo

als soldaten zo dood zo levend is de mond
als een zweep zo levend zijn de donkre kleren

zijn oog is op de bodem
het rood van het vreemd is nog koud het
korte zweet als een krans op zijn bodem
de zweep sprak tref mij tref mij domme man