Gedichten. Deel 2

[p. 272]

Onder de Printen daer de Geneesmeester by de Zieken verschijnt, in ongelijke waerdy.

ALs doodelijke koorts en smart de lijders plagen,

Kome ik, gelijk een God, voor 't Krankbed grootsch getreen:

Mijne artzeny wort als iet Hemelsch aengebêen,

En d'adem van mijn mont kan alle pijn verjagen.

Een kroon van stralen huld mijn hooft, in hun gezicht,

En alle schat valt voor mijn trouwe zorg te licht.

Zoo dra de dood wat van de lippen is geweken,

Het tintelende wee een weinig is verzacht,

Wort mijne Godheit ook een weinig min geächt.

Men hoort my in dien staet maer als een Engel spreken.

Noch worde ik evenwel met staetsie ingehaelt,

En met een rijkdom van beloften weer betaelt.

De kranke nu byna door mijne konst genezen,

Verlaet het bedde om zich te koestren aen het vier;

Maer die verlichting van zijn weedom staet my dier,

Dewijl mijn dienst maer wort als van een Mensch gepresen.

Mijne achting zinkt zoo veel als zijn gezontheit stijgt;

't Ondankbaer loon dat hier de weldaet meest verkrijgt.

De lijder ademt weer met onbenaeude longen.

De koorts is op de vlucht. de wonden zijn geheelt.

Ik, die te voren heb de rol van God gespeelt,

Toen ydle hoop van winst my steets wierde opgedrongen,

Worde als een Duivel uitgescholden en veracht,

Nu ik betaling van mijn groote konst verwacht.