Gedichten. Deel 2

Aen haere hoogheit, mevrouwe de Prinsesse van Oranje.

DOorluchtigste Vorstin, zoo groot van stam geboren,

En aen zoo groot een stam vereenigt, door uw Echt,

Vergun my d'eer, dat ik een krans van lettren vlecht',

Op dezen hoogen dagh, die u eerst bragt te voren.
'K zal u uw eigen lof níet in mijn dicht doen hooren.

Uit alle monden wort die 't aerdrijk door gezegt,

En eeuwige Trofeen uw Hoogheit opgerecht,

Als van den Hemel tot der Landen heil verkooren.

De mey, die al wat leeft verlustigt en bekoort,

Erkent haer grootste waerde in d'eer van uw geboort,

Als van een zeegnende en aenbidlijke Marie.

De Brit en Batavier verheugt zich, elk om strijt,

En ziet het schoonst' van 't jaer op uw verjaergetye,

Ook aen de schoonste der Prinsessen toegewyt.