Gedichten. Deel 2
(1685)–Joannis Antonides van der Goes–
Auteursrechtvrij
[pagina 249]
| |
Den luister, die u pleeg te sieren;
Mars eigent zelf dan uw Laurieren.
Wat baet het, of gy geestig weid,
En trots braveert met uwe waerde,
Wanneer een krijgsstorm werpt ter aerde
Uw ingebeelde onsterflijkheit?
Vooral ziet elk hoe d'eêlste verven
Der Schilderkunst om 't hooft besterven.
| |
Tegenzang.
DE Nijt en oorlog zwoeren lang
Den oogst der konsten te verslinden,
En 't al aen hun gezagh te binden:
Maer werkten zelf hun ondergang.
De Schilderkunst wist boven allen
Met voordeel op hen in te vallen.
De tafereelen zijn haer schilt,
En d'afgemaelde monsterdieren
Slaen klaeuwen in de krijgsbanieren.
Of 's Vyands wreetheit wort gestilt,
Wanneer hy achter de gordijnen
Een schoone Venus ziet verschijnen.
| |
Toezang.
IN Amsterdam trotseert de kunst
Van Italjaen en Nederlander
Den opgerechten oorlogsstander,
En wint by alle kenners gunst.
Daer Uilenburg zijn Schilderyen,
In spijt van alle razernyen,
Hoe elk ons dreigt te vier en zwaerd',
Met winst vertiert, bedankt van Heeren,
Dien 't lust hun zalen te stoffeeren
| |
[pagina 250]
| |
Met zulk een rijkdom, lang vergaert.
Dies hoe de krijgselenden treffen,
De Schilderkunst mag 't hooft verheffen.
Dit gedicht staet, door verzinning, in J. v. Vondels Poëzie, I. deel, blad 378. |
|