Gedichten. Deel 2(1685)–Joannis Antonides van der Goes– Auteursrechtvrij Vorige Volgende [pagina 142] [p. 142] Lofdichten. Op den tweeden druk der korenbloemen, Van den Edelen gestrengen Heer Konstantyn Huigens, Ridder, Heer van Zuilichem &c. WY zullen dan dien onwaerdeerbren schat, Op nieuw verrijkt met keur van dichtjuweelen, De werrelt afgemaelt op yder blat, Weer zien in 't licht? en in dien rijkdom deelen! De faem droeg lang den naem van Konstantyn Den aerdkloot om; zy leeft op alle tongen: Van haer gewaegt de Tiber, Teems en Ryn En Seine, die van hem voorby gezongen, Een vaster zwier van dichten heeft geleert. Maer welk een land zou Huigens naem niet hooren, Die noit genoeg gelezen, en geëert, Spreekt overal gelijk een ingebooren. Noch is dat voor zijn glorie te gering, Al zingt hy na elks wensch in alle talen, Al smaekt hy elk in zijn bespiegeling. Het lust hem me d'aeloutheit t'achterhalen, De Grieken na te stappen op hun trant, En Martiael te wekken uit zijn asschen. My dunkt ik zie de trekken van zijn hant, Een snelheit en gedachten die hem passen. [pagina 143] [p. 143] Hier vloeit een zee van wijsheit overal. Hier springt een bron met overvloet van straelen, En bruischt gelijk een steile waterval, Die 't aengezicht der omgelege dalen Opheldert, en den blijden akker voed Met levent kristalijn en zilvre stroomen. Hier 's nektar voor 't aendachtige gemoet, Uit 's werrelts mist ten Hemel ingenomen. O bloemprieel, zoo konstig geschakeert, Hoe wensche ik weer uw perken in te treden! Het heugt u, hoe ik u heb gewaerdeert, En nedrig, en verwondert aengebeden. O rijkdom van orakels, vol van geest, En Pinkstervier, hoe zal de naneef hooren, En hoe zal hy gelooven, die u leest, Dat gy zijt in 't gewoel van 't hof gebooren? In 't barnen van den krijg, en 't oorlogsvelt, In 't barsten van granaten en kortouwen, In 't dreigen van het Arragons gewelt, En menigmael in andere landsdouwen Uitheemsch, en ver van uw bekende lucht. Noch komt gy u zoo heerelijk vertoonen, En drijft zoo wijt op wieken van 't gerucht, 't Geen met onsterflijke eer uwe dienst zal kroonen: Dat zelf de nijt, maer tot haer hartenleet, En bittre smert, het kostelijke leven Van Konstantyn, moet achten wel besteet, Al had hy niet als zulk een werk geschreven. Vorige Volgende
Auteursrechtvrij Auteursrechtvrij Auteursrechtvrij
Auteursrechtvrij
Auteursrechtvrij