Op het verjaergetyde Van den weledelen gestrengen Heere, De Heer en Mr. Joan Kievit, Ridder, Baronnet, en Burgermeester der Stad Rotterdam, Advocaet Fiskael van d'Edele Mog: Zeeraet op de Maze, Hoogheemraet van den Hove van Schielant, Bewintheere der Oostindische Maetschapie &c.
AL bloeit uw Jaergetijde in 't midden van de sneeuw
En sluit uw dagen meer dan met een halleve eeuw,
Daer 't guure Noorden, met de hagel om zijn ooren,
Byna natuur herschept als wasze uit ys geboren:
Noch straelt van uw verstant zoo aengenaem een licht,
Dat maer de Lente alleen moest pralen in mijn dicht.
En uw geboorte tijt kan my zoo zeer vermaken,
Dat my de winter zelfs van ver niet derf genaken.
Doorluchte man! zoo hoog intop van eer gevoert;
Die, als de staetorkaen gantsch Neerlant had beroert,
En 't schip van 't Vaderland, geschokt aen alle zijden,
U, in dat onweer meê uitheemsch deed schipbreuk lijden,
In 't midden van 't gevaer en barnen van dien vloet,
De storm in d'oogen zaegt met onbezweken moet.
God, die u by die ramp heeft lijdzaemheit gegeven,
En, naer uw wenschen, weer tot alles opgeheven,
Gun dat ik lang met vreugt mag vieren dezen dagh;
En voer, wanneer gy moê van eere en aerdsgezag,
De Zon uw 's levens aen de westkim ziet verdwijnen,
Auteursrechtvrij