Gedichten. Deel 2(1685)–Joannis Antonides van der Goes– Auteursrechtvrij Vorige Volgende [pagina 111] [p. 111] Ter bruilofte van Michiel Komans, en Elizabeth vander Maersch. Pariles in amoribus ambo. GElooven wy 't? en wort dan eenmael d'uur geboren, Dat gy Elizabeth uw lief, uw uitverkoren, Na zoo veel tuimeling van jaren ondereen, En wederwaerdigheit, kloekhertig doorgestreen, Als gemaelin omhelst? van daer zy was geweken In 't vruchtbre Beverwijk, aen Hollands smalste streken, Dat met zijn groenen kruin gedoken onder 't zant, Haer kuische zinnen rust verschafte op 't eenzaem land, Die, opgetogen in haer Godbespiegelingen, Toeleiden, met meer vrucht ten hemel in te dringen. Wat huwlixgodheit heeft, ten voordeel van uw min, Dus 't wilt geval den voet gebreidelt na uw zin? Om Vander Maersch, die dus haer vryheit wou beschermen, Op 't derde Bruilofsbed te leiden in uw armen! Stantvaste Bruigom, die van hooger geest verlicht, Het aerds versmaet met een Sokratisch aengezicht, En zoo veel hooger vliegt in ernstige gedachten, Als uwe fenixveer den roem van alle schachten Voorby streeft in zijn zwier: gelijk een arentsvlucht, Als in slagorde 't hooft vooruitsteekt in de lucht, Alle andre voglen, als de morgen op komt krieken, Vergeefsch braveren op onafgerichte wieken, Dat tuige 't Kapitool in Gysbrechts Waterstad, Zoo rijk bezaeit met uw vergulde letterschat. [pagina 112] [p. 112] En gy stantvaster Bruit, die eindlik 't zeil moest swichten Voor uwen Michaël en zijn verliefde schichten, Als of de Hemel, door d'orakels van zijn mond, Zelf had gezworen in uw loflijk trouverbond: Wat zultge een vier in hem zien groeien met de jaeren, Om 's weerelds onweer en gevaeren doorgevaeren, Terwijl een wilde zee van oorlog woelt en barnt, 't Eerwaerdig aengezicht te heffen na 't gestarnt. Bedrieg ik my? of word ik reets om hoog getoogen, En schijnt een schooner dagh voor mijn verwonderde oogen, En zijn mijn voeten vlug? uw yver voert my aen O Bruigom! boven zon en wisselbare maen: Wy treden op uw trant de wolken met de voeten. Zoo moete uw huwlixrust alle ongemak verzoeten, Zoo groeie uw luister aen, en uwen ouderdom Maek jongelingen, door haer blakende yver stom. Vorige Volgende