Gedichten. Deel 2

Ter bruilofte van Michiel Komans, en Katharina Ritzert.

't IS Komans niet genoeg door weergaeloos geschrift

Al wat de schrijfpen voert de kroon van 't hooft te strijken.

Hy voelt zich zelven nu genoopt van andre drift,

En wil in kuische liefde ook voor geen minnaers wijken.

De letters die hy zaeit op 't velt van zijn papier,

Die d'eeuwigheit alree zijn fenixschacht beloven,

Wanneerze konstig weid met een volmaekte zwier,

Gaen zoo verre in sieraet al ander schrift te boven,

Als zijne kuische Bruid de kroon der Maegden spant:

Die heerscht met volle magt alleen in zijn gedachten.

Gelukt hem alles nu zoo wel, als zijne hand,

Zoo magmen binnen 't Jaer een jongen Zoon verwachten.