Gedichten. Deel 2

(1685)–Joannis Antonides van der Goes– rechtenstatus


Ter bruilofte van Vinsent Petersz. en Elizabet Van Veen. HY blijft in zijne keur vernoegt, Die, als hy in den echt wil treeden, Voorzichtiglijk zijn zinnen voegt, En luistert na 't gebod der reeden, Zich schikkende na haeren raed, Niet na den dwang van eigenbaet. Een onbesprooken huwlijksband Vereischt een eenigheid van harten, Daer waere min de kroon in spant, Die ramp en oorlog uit durft tarten. Zo dit geschied, is 't huwelijk Meer t' achten als een koningrijk. Maer als een losse en wulpsche min Een leedig hert heeft ingenomen, Doet zy den minnaer in 't begin Niet als van vreugde en zoetheid droomen: En glipt de Troudag maer voorby 't Wort gal in plaets van lekkerny.
[pagina 87]
Alleen de reeden kan den weg, Waer langsmen na dit eind moet streeven, Na een bezaedigt overleg, Stantvastigen te kennen geeven, En wijzen elk den dwaelweg aen, Die wijslijk dient voorby gegaen. Vinsent, gy zijt dit heilig spoor Der reeden moedig ingeslagen, Toen gy voordachtiglijk, het oor Niet leenende aen de valsche laegen, En strikken voor elks hart gespreid, Te raed ging met voorzichtigheid. Zy ried u, en gy deed haer zin, Uw hart op zulk een plaets te zetten, Daer 't u verstrekte tot gewin, Te buigen voor de minnewetten Van eene Maegd, wiens kloek verstand De koudste harten zet in brand. Gelukkig is hy die een Vrouw, Die melk der Wijsheid heeft gezoogen, Verkrijgt door onverbreekbre trouw, En niet alleen uit twee schoone oogen Het voedsel zijner liefde zuigt, Schoon al de weereld daer voor buigt. En gy, van Veen bedank het lot, Dat u een man heeft toebeschooren, Die liever wil na 't wijs gebod Der reên, als dwaeze liefde hooren; Hy heeft door deeze keur getoont, Dat deugd en kennis by hem woont.
[pagina 88]
En zonder dat, hy had uw hart Noit tot zijn weedermin bewoogen, Maer in het midden van zijn smart Zich deerlijk in zijn hoop bedroogen, Indien 't begrijp van zijnen geest Geen voorspraek had voor hem geweest. Gezeegend Paer, men kan het zoet, Dat gy in 't huwlijk hebt te wachten, Door zulk een eenheid van gemoed, Zich niet verbeelden met gedachten. Een ieder tracht na d'echtestaet, Maer weinige die 't zo beslaet. 't Geluktme uw eersten Bruiloftsdag Met mijne wenschen in te wyen, Die, zo mijn voorbee iets vermag, Niet zullen als tot heil gedyen, Van 't jonge Paer, dat heeden is Getreên in d'echtgeheimenis. Maer ziet, de stille middernacht Op Vleermuisvleuglen aengedragen, Rolt steil voorover, en verwacht De Zonne op haren morgenwagen; Zy noodt u om den kuisschen brant Te blusschen op de ledekant. Ga Bruidegom, geniet het zoet Der zuivre trou en uw verlangen, De Bruid vint nu uw wenschen goet, Ga zuig het rozebloet der wangen. Zoo geeve u God een jonge spruit Eer 't Maenlicht vijf paer ronden sluit.

Vorige Volgende

Ter bruilofte van Vinsent Petersz. en Elizabet Van Veen.