Gedichten. Deel 2
(1685)–Joannis Antonides van der Goes–
Auteursrechtvrij
[pagina 82]
| |
En, opgewasschen tegen druk,
Ontworstelt eindelijk alle ongeluk;
Zy staet, gelijk een rots in wilde baeren,
Die 't zeenat keert,
En zoo veel jaeren
D'Oceaen braveert.
D'Amerikaensche paerelschat,
De kostlijke oegst der kruidige Molukken,
En watz' in Paradijzen plukken,
Die 't Indisch meir met zijnen arm omvat,
De flonkerende diamant,
En 't rijk gesteent gegaert aen Ganges strant,
Is by de trou noch liefde te gelijken;
Die kan alleen,
'T gemoet verrijken
Met haer kostlijkhêen.
Deez' onvervalschte min verbint,
Getrouwe twee, ook uw stantvaste zielen,
Die mette tijt noch ramp vernielen,
Maer maeken dat zy 't alles overwint.
Dan zal geen honingh van Hijmet
Verdooven 't zoet van uw gezeegend bed.
Dan zal geen schat by uwen rijkdom haelen;
En geene tijt
Uw vreugd' bepaelen,
Voor uw leven slijt.
|
|