Gedichten. Deel 2

(1685)–Joannis Antonides van der Goes– rechtenstatus



[pagina 69]
Ter bruilofte Van den Edelen Heer Antoni Godin, En d'Eedele Jonkvrouw Elizabet Martens, 't GEluk lacht eindelijk u toe, O Bruigom, die nae veel verdrieten, In trouwe liefde nimmer moe, Nu zult uw' schoone Bruid genieten; Die, hoe gestreng en fier voorheen, Ten laetsten wierd tot Min bewoogen, En luistrende naer uw' gebeên, Haer hart doet spreken door haer oogen; Die gunstig toonen haer besluit, Schoon 't Jaewoort op haer lippen stuit. Vergeef de zwakheit aen een maegt, Die in geen zaken onbedreven, Als hoemen liefde aen mannen draegt, Haer hart schroomt met haer hant te geven Te scheiden van haer huisgezin, Haer broeders en getrouwe magen, Om aen een Bruidegom haer min En al haer gunsten op te dragen, Men scheit geen takken van een tak, Als met een slag en ongemak. Doch vrees niet, kuische Elizabet, Gy hebt het al in een bekomen. Maer vind gy u voor eerst verzet,
[pagina 70]
En doet de maegdeschaemte u schroomen, Geep noot; uw' Bruigoms deugt en trouw Waer door hy konde aen u behagen, Zal voort u deze tedre rouw Met volle vreugt van 't harte vagen: Daer g' u van geene zaek beklaegt, Als dat gy 't niet hebt eer gewaegt. De Rijn, die met zijn zilvren vloet Weer vry door Utrecht heen komt stromen En van ter zyde uw' wooning groet In schaduw' van de lindebomen, Ziet vrolijk hoe gy wort gezocht Zoo verre van de Zeeusche baren, En Martens aen Godin verknocht; Twe brave Stammen, die nu paren, Door Edelheit en Deugt vermaert, En wederzijts elkander waert. 't Gaet wel: het vrolijk uur genaekt, Waer in de Bruigom met verlangen De vlam zal blusschen, die hem blaekt, Of telkens nieuwe gloet ontfangen, En weder blusschen onvermoeit. Wat weelden zijn hem niet beschooren! Hem dunkt vast, dat die tijt niet spoeit, En noit die stont zal zijn gebooren, Waer in hy al zijn zorg en leet Met een verliefden kus vergeet. Maer zijt gerust; die tijt komt aen, En nadert vast met snelle schreden, Men ziet reets hoe de flauwe Maen Komt van het aspunt afgegleden. De middernacht rolt steiler neer,
[pagina 71]
En stort voorover op de kimmen. De Starren neemen vast haer keer, Voor 't Morgenlicht dat op zal klimmen. Dies spoeit na bed, gelukkig Paer, En wiegt een Zoontje binnen 't Jaer.

Vorige Volgende

Ter bruilofte Van den Edelen Heer Antoni Godin, En d'Eedele Jonkvrouw Elizabet Martens,