GAL: De overspannen jaren

Opgetekend van 1960 tot 1996

[p. 198]

[p. 199]

Afrika
Abattoir van het wereldgeweten

Wat 1994 en 1995 in Ruanda en Boeroendi aan opbod in geweld te zien gaven, is met geen ogen te beschreien. De kookketel van de kannibalen uit onze kinderliteratuur staat in veel landen nog centraal. Het debat over de wit/zwart aansprakelijkheid voor de schipbreuk van een continent zal tot diep in de eenentwintigste eeuw gevoerd worden. Op deze bladzijden past een jeremiade, een machteloos meevoelen met de Afrikaan die zo ten dode is opgeschreven dat hij zijn zerk overal met zich meedraagt.

Boven: gehakt van Ruandezen tussen vaste ledematen van gelukzalige klimaatschieters.

[p. 200]

Nog de machteloosheid. Binnen het comfort van een modern museum ‘bewonderen’ wij het grijze fresco van Pablo Picasso, uitbeeldend de gevolgen van een Duitse luchtaanval op de Baskische stad Guernica y Luno, bombardement van 26 april 1937. Naar een gedane zaak kijkend, keren wij ons af van de rauwe taferelen die zich vandaag onder onze ogen afspelen.

Rechterbladzijde. Een Afrikaans kind ‘in het spoor’ van de jaarlijkse automobielhappening Paris-Dakar.

[p. 201]

[p. 202]

Hierboven, volg de gids: Haile Selassie stuitert van trap en troon. Afrikaans joch likt uno-helm leeg. Zimbabwees ontdoet zich van de kwalijke meeëter Ian Smith. Lepe Henry Kissinger, persoonlijk adviseur van president Nixon, matigt zich het gezicht van Afrika aan. De diplomaat vreet aan Angola, waar hij de manschappen van Fidel Castro die het communistische bewind steunen, wil uitspuwen.

De rechterbladzijde stamt uit de postkoloniale jaren zestig, toen de laatste blanke heerser over Rhodesië, de Britse gentleman-farmer Ian Smith, in zijn discussies met de ‘inboorlingen’ een tropenhelm als onderhandelingstafel opdrong. Maar zijn troefkaarten waren uitgespeeld: in 1980 werd de onafhankelijke republiek Zimbabwe uitgeroepen.

[p. 203]