Uit het hart!

[p. 230]

Laatste Wensch

Wanneer ge mij begraven zult,
Als laatst vaarwel en laatste huld,

Zal rouw noch traan mij troosten;

Wel eenzaam mag mijn grafsteê zijn,
Maar 'k wou in licht en zonneschijn

Geplaatst zijn, 't oog naar 't Oosten.

En bij den dicht begraasden zoom
Men plante een schaduwrijken boom,

[p. 231]

 

En bloemen, bont van kleuren;

 

Ik heb de bloemen steeds bemind;

 

En in den zoelen avondwind

 

Hoe zoet zijn bloemengeuren!

 

 

 

En in der boomen kruin, hoe zacht,

 

Geheimvol klinkt de liefdeklacht,

 

De zang der nachtegalen!

 

Zij zullen daar den vriend, die rust,

 

Zoo menig lied, dat streelt en sust,

 

Uit lente en jeugd herhalen.

 

 

 

Verhoort dees laatste bede toch!

 

'k Heb vrienden, jeugd, gezondheid nog,

 

Maar mag daarop men roemen?

 

Daarom bespreek ik nu op tijd

 

Een graf, door licht en zon verblijd,

 

Door vogelzang en bloemen.