Uit het hart!
(1874)–Gentil Antheunis–
Auteursrechtvrij
[pagina 184]
| |
[pagina 185]
| |
Hun muilke bewoog zich zoo aardig,
Hun neuske deed 't zijne maar meê.
Men zag 't wel: ze waren zoetaardig,
Met 't beste en het slechtste te vreê.
Zij hadden nog niets ondervonden
Van poêr, noch van strik noch van strop;
Hun ooren, zoo lang ze maar konden,
Die rekten zij boven hun kop.
Zij aten zoo veel het hun lustte
Van 't geurige en 't jeugdige groen,
En vlijden zich neêr dan ten ruste,
Als eerlijke hazekens doen.
Maar wacht!
De jacht
Is open!
Wat komt er daar geloopen,
Al snuff'lend langs den grond?
't Is een hond!
| |
[pagina 186]
| |
Zie! daar kruipt hij
Zie! daar sluipt hij,
Pootje voor en pootje na...
En de jager,
Wapendrager,
Komt hem achterna.
Reeds kan hij de hazen bespeuren.
Wat gaat er, wat gaat er gebeuren!
De hond blijft eensklaps staan.
De jager spant den haan,
Legt aan....
Pif! paf!
't Schot gaat af,
Knalt,
Schalt!
| |
[pagina 187]
| |
De hazen,
De dwazen,
Zij rollen
En bollen
Den steert over kop!
Maar rapen
Zich op,
En gapen,
En niezen,
Maar klagen
Noch vragen
Van wien of van wat,
En kiezen
Het hazepad.
En dan!.. dan loopt de hond en bast,
Maar 't wild is buiten spoor;
En dan... de jager kijkt verrast,
En krabt zich achter 't oor,
En kucht,
| |
[pagina 188]
| |
En zucht:
‘'t Is
Mis.’
Een dubb'le zedeleer ligt in 't verhaal besloten,
En 'k schrijf het hier ten slotte neêr,
Tot veler schand of eer.
Zij luidt: ‘Er wordt veel nutt'loos poer verschoten.
't Verstand der hazen steekt in hunne pooten.’
|
|