Uit het hart!
(1874)–Gentil Antheunis–
Auteursrechtvrij
[pagina 126]
| |
[pagina 127]
| |
En wij, kinders, waren allen
Dichte rondom hem geschaard.
En met zijn gebroken stemme
Neurde hij 't eenvoudig lied;
't Sprak van minnen en van paren,
En van bloemen langs den vliet;
En van 't nestjen in de boomen,
En van 't kindjen in de wieg....
Ja zoo klonk het oude deuntje,
Als ik mij wel niet bedrieg.
Moeder zaal'ger kwam er tusschen,
En ze sprak: ‘wel beste man,
Vader, zei ze, 't schoonste rjmke,
't Schoonst van al vergeet ge er van.
En zij zong dan ook van minnen,
En dat liefde breekt noch plooit,
Dat de trouwe kuische vrouwe
Bloemen langs het leven strooit.
Vader knikte, knikte luist'rend
| |
[pagina 128]
| |
En als moeder had gedaan,
Wischte hij, met zijnen vinger,
Uit zijn oog een zoete traan.
Vrienden, in mijn hart daarbinnen,
Zoo trilt soms het oude lied;
't Deuntje zweeft mij in de zinnen,
Maar de woorden ken ik niet.
|
|