Op de Lof der Schilder-Konst, van Phlips Angel,
Uytgesproocken op St. Lucas-dach.
BEminners van de vocht, lief-hebbers, om de glâsen
Die vol geschoncken zijn op 't schoonste uyt te blâsen,
Nat-grâge drincke-broers, die liever sit en kit,
Als dat gy besig zijt en voor den esel sit:
Die nergens liever sijt, als daer de kannen klappen,
En daermen vaerdich loopt om weder vol te tappen;
Die 't bier met kannen vol giet door uw' drôge keel,
En novt versadigt sijt, al dronckje noch soo veel.
Die alle Feesten viert met beestich te slampampen,
Tot dat het hersen-huys door d'opgestegen dampen
Noch recht noch regel houdt: En dat gy op de straet
(Gelijck een schip in zee) met strôye beenen gaet.
Die d'af-gescheyde tijdt van d'and're werrick-dâgen
Soo suypt, dat u uw' le'en ontseggen t'huys te drâgen:
Die Sinte-Lucas-dach eerst acht geviert te sijn,
Als gy smoor-droncken bent van ingeswolgen wijn.
Komt eens tot dêse blaen, en waerdige papieren,
Leert hier van dêse Geest te recht Sint Lucas vieren,
En doet gelijck als hy: besteet uw' nutte tijdt,
Ten dienst der Schilderen, die gy onnut verslijt.
Dat sal u beter sijn indienje bent te râden,
Dat sal geen volle beurs, en min u hersens schâden,
Dat waer u grôte eer, nu hebt gy grôte schand.
Wel, neemt dan, lieve neemt, dit middel by de hand.
Soo dit een yder dee', wat kreeg de Konst een luyster?
Wat quammer wel in 't licht? dat nu de dicke duyster
Noch diep beslôten houwt. Een weynich 'thoost gefronst
Maeckt u een grôte naem, en eeuwich uwe Konst.
Wat penn' sal dese Geest dan na verdiensten prijsen?
Wat sal de Schilder-Ieught voor eer aen hem bewijsen,
Die door soo weynich schrift dat hy geschreven heeft
Maeckt dat de Schilder-Konst na hondert eeuwen leeft?
Gaet voort, ô Grôte Geest! vermeert uw' hôge driften,
Volmaeckt het Schilders-Loff door uw' geleerde schriften.
Doch, vierje altijt soo uw' Sinte-Lucas-dach,
Soo wensch' ick dat het haest Sint Lucas worden mach.
|
|
Auteursrechtelijk beschermd