De dichter en het afscheid van de jeugd

[p. 37]

ah! het is beter dat wij vergeten...

ah! het is beter dat wij vergeten
jij en ik alles wat wij verloren hebben
niet door de wereld maar door ons-zelf
en ik denk de hele tijd aan Arthur
hij heeft snel vrucht geworpen en stierf.

ik ben al oud vind ik ik ben nog jong
zal ik zeggen over dertig jaar maar
mijn begrip is als een dode vogel
en ik wil er op uit trekken: nu nog
het is nog niet te laat, vind ik, even.

overal om mij heen leven zij (die durf
hebben) van het plezier en zij (die laf
zijn) in de ellende. Tot wie behoor ik?
het lot heeft het aangetoond ik ben het
overblijfsel van een geleerde dat kind werd.

Hans Lodeizen
Gedichten, G.A. van Oorschot, Amsterdam