Klaeglieden van den H. Propheet Ieremias
(1629)–Samuel Ampzing–
Auteursrechtvrij
[pagina 54]
| |
 Vorstin ne, Der landen Ko nin ginne
So on der 'tjock gebragt?
Beth.
2. 'Snacht huyld sy, dat haer wangen
Vol heete traenen hangen,
En niemand staetze by:
Haer vrienden en bekenden
Die schelden, ende schenden,
En sijn haer weer-partij.
Gimel.
3. 'Tvolk wijkt in alle steden
Door 'tkruys der dienstbaerheden,
Noch lijdmen hen daer niet:
Want die hun siele jagen,
Die moeten hen noch plagen,
In al hun swaer verdriet.
Daleth.
4. Ook huylen Zions wegen,
Die eensaem sijn gelegen,
Haer poorten dragen leed,
Haer Priesters staen te wenen,
Haer Maegden mee te stenen,
Sy is met rou bekleed.
He.
5. Haer haters sweven boven,
Sy juychen, ende hoven,
Om dat God haer so plaegd
Van wegen haere schanden:
| |
[pagina 55]
| |
'Tvolk word in vreemde landen
In ballingschap verjaegd.
| |
I.
Vau.
6. Haer schoonheyd is verstreken,
Haer Vorsten sijn geleken
Den herten, die op't veld
Geen voedzel en bekomen,
Hun kragten sijn benomen,
Voor yder die se queld.
Zayn.
7. Sy denkt aen haer verblijden,
En goed van oude tijden,
In dit verdriets gevaer,
Eer 'tvolk noch quam te lijden:
Doch niemand holpze strijden:
Die spot de vijand haer.
Heth.
8. Ieruys'lem is vol sonden,
So is sy ook geschonden,
En overal veracht,
Haer schaemte is bekeken,
So is sy afgeweken,
En sucht in haer gedacht.
Teth.
9. 'Tvul heeft haer rock beseten,
Noch heeft sy'teynd vergeten,
So ligt sy ook ter neer,
En heeft geen troost te halen:
O Heer! siet mijne qualen:
De vijand pocht so seer.
Iod.
10. Al't goed van haer behagen
Is van hun aengeslagen,
Sy sagz' in't heyligdom,
| |
[pagina 56]
| |
Waer van gy hebt bevolen,
Dat niemand met sijn solen
In dijne woning kom.
Caph.
17. Al't volk ten eijnd gekreten
Roept niet dan slechts om eten,
En geeft het al om brood,
Om't herte wat te sterken:
O Here! wilt toch merken,
Want mijn ellend is groot.
| |
II.
Lamed.
12. En sijt gy niet bewogen
Die 'tsiet met uwe ogen?
Segt iszer ook een nood,
Als mij is wedervaren,
Dien God nu veele jaeren
In grimmigheyd verstoot?
Mem.
13. T'vuer sond hy in mijn beenen,
Die alle sijn verdwenen,
Hy set mijn voet een strick,
En heeft mij weg-gedreven,
En al den dag doen beven
In eensaemheyd, en schrick.
Nun.
14. Het jock van mijne sonden
Is op mijn hals gebonden
Door sijne hand, en slag,
Mijn kragt is omgestoten,
En in sijn hand besloten,
Daer ik niet uyt en mag.
Samech.
15. God sloeg mijn sterke helden,
En riepze die se velden,
En dempte 'tjonge bloed,
| |
[pagina 57]
| |
En al die voor ons streden.
God heeft de perz getreden,
En over mij gewoed.
Ayn.
16. Dies ween ik, dat de beken
Van mijne ogen leken:
Mijn troost, mijn hulp, mijn held
Is ver van mij geweken,
Mijn volk is dood gesteken,
Mijn vijand houd het veld.
Phe.
17. Wringt Zion haere handen,
Wat trooster salse vanden?
So God belasting doet
Van Iakob te ontlijven:
Ierus'lem is den wijven
Gelijk in heuren bloed.
| |
III.
Tsade.
18. De Here is rechtvaerdig:
Want ik was wederwaerdig.
Hoort volk'ren, staet wat by,
Wilt mijnen nood beschouwen,
Mijn jongmas en jonkvrouwen
Die sijn in slavernij.
Coph.
19. Ik riep al mijn bekenden,
Die mij de rugge wenden:
De Priesters en de Raed
Sijn t'saem in Stad gestorven,
Als sy geen brood verworven,
En niet en sijn versaed.
Resch.
20. Heer! siet toch aen mijn treuren,
Mijn ingewanden scheuren,
'Thert slaet mij door den nood,
| |
[pagina 58]
| |
Van mijner sonden wegen,
Van buyten moord de degen,
Van binnen is de dood.
Scin.
21. Die mijne suchten horen,
Sijn blijde in't verstoren,
Dat gy mij hebt gedaen:
Gy sult den dag doen lichten,
Dat gyse af sult richten,
Als 't hun, als mij sal gaen.
Thau.
22. Wilt al hun quaed gedenken,
En hun den beker schenken,
Als mij ook is geschied
Om mijnen boose vruchten,
Mijn hert is vol van suchten,
En mat in mijn verdriet.
|
|
