Het Hoog-lied van den heyligen ende wijsen koning ende propheet Salomon
(1629)–Samuel Ampzing–
Auteursrechtvrij
[pagina 37]
| |
Verklaringe des achtsten kapittels.1. IK ben bekommerd (Heer!) met mijne mede-leden, Ga naar margenoot+
Die uyt het heydendom ook herwaerts sullen treden,
En in de Kerke Gods een ruyme plaetz beslaen:
Ik bid dij, segt mij toch hoe 't daer mee toe sal gaen?
2. Mijn Kerke, weest te vreen: mijn eeuwig wel-behagen Ga naar margenoot+
Sal in dien vollen tijd voor hun wel sorge dragen,
Sy sullen voor mij sijn gelijk een heerlijk slot,
En als een vaste stad voor hunnen Heer, en God.
Daer sullen sy met dij het burgers-recht genieten,
Daer sal ik hen als dij met hemelsch heyl begieten.
Mijn Kerk sal seker sijn, op mijne magt geboud,
Gelijk een schoone deur van 't durig zeder-hout.
3. Ik dank dij , dat gy mij hebt tot dijn stad verkoren, Ga naar margenoot+
O lieve Sone Gods! en met een dobb'len toren
Van dijne waerde leer, en seg'len van dijn woord
So heerlijk hebt verzierd met al hun toebehoort.
Dies houd ik mij te vreen, dewijl ik so kan speuren
Hoe licht ook 't heydensch volk van dij kan heyl gebeuren,
Wanneer de tijd verloopt met onse middel-muer
So worden wy een stal, en eene schaepen-schuer.
4. Ik sal mijn wijngaerd wel besorgen, ende wachten: Ga naar margenoot+
De Koning Salomon die moet de sijn verpachten,
Hij slaetze selfs niet ga: so krimpt dan sijn profijt,
So raekt hy dan een deel van sijne vruchten quijt.
5. Maer ik bewaek de mijn alleen met mijne ogen,
Maer ik bewaer de mijn alleen met mijn vermogen:
En so ik haer alleen besorg, bewaek, behoe,
So komt mij meer dan hem, ja alles komt mij toe.
6. Dewijl gy mij dan siet voor dij die sorge dragen,
Mijn Kerke tracht dan ook dijn Here te behagen,
En siet met-namen toe dat gy mijn naem belijd,
En meest wel by dat volk daer gy in waerde sijt.
| |
[pagina 38]
| |
Ga naar margenoot+ 7. O Here wilt mij toch hier toe genadig sterken,
En wilt door dijnen Geest in mij gestadig werken:
En komt dan als een hart vol-vaerdig snel tot mij,
Op dat in 't hemel-rijk mijn vreugd volkomen sij.
Op dat alhier ter plaetz op 't eynd een weynig bla'ren
Niet ledig souden sijn, die anders ledig waren,
So heb ik desen Psalm, die eene saek vermeld,
Den geestelijken echt, hier achter aen gesteld.
Een Psalm, een Bruydlofs-Lied van Christus onsen Here,
En sijne Kerk, en Bruyd, hun schoonheyd, magt, en ere,
Van Christus daeld op haer sijn Geest en segen of,
Tot haere saligheyd, en tot des Heren lof.
| |
[pagina 39]
| |
 me reden:
Dies segend God dijn doen in eeuwigheden.
4. O sterkste Held! hangt toch dijn swaerd op sij,
'Tswaerd dijner eer, en dijner heerschappij.
2.
5. Rijd met geluck in dijn zieraed, en klaerheyd,
Rijd op het woord van Godes heyl, en waerheyd,
En handelt wel, en spreekt gerechtigheyd,
Verzierd met deugd, en met sachtmoedigheyd,
En laet dijn hand wat wonderlijks verrichten.
6. 'Tvolk valt voor dij, door dijne scherpe schichten,
En so wie oyt den Koning tegenstond,
Die geeft het op door dijne hand gewond.
3.
7. Dijn troon (o God!) sal eeuwig-eeuwig blijven,
De staf dijns rijks die sal de waerheyd stijven.
8. Gy hebt het recht en 't goede lief, en waerd,
Gy haet het quaed, en 't volk van boosen aerd:
Dies heeft God dij, meer dan dijn met-genooten,
O God! met salf der vreugde overgoten.
9. Al dijn gewaed dat ruykt seer lieflijk mee
Naer Cassia, naer Myrrh', en Aloe,
4.
Gy komt uyt dijn yvooren-hof getreden,
Alwaer gy word van yder aengebeden.
10. De dochters selfs van Koninklijk geslacht
| |
[pagina 40]
| |
Sijn onder die die gy de naeste acht:
Daer sit de Bruyd, met dijne liefd bevangen,
Ter rechterhand, met Ophirs goud behangen.
11. Hoort dochter, siet, en neygt dijn oren wat,
Vergeet dijn volk, dijns vaders huys, en stad.
5.
12. De Koning sal lust in dijn schoonheyd krijgen,
Hy is dijn Heer, wilt voor hem neder nijgen.
13. De dochter Zor, en rijksten van het land
Die eren dij met gaven in de hand,
14. Des Konings Bruyd is kostlijk uytgestreken,
Inwendig schoon, en 't kleed met goud besteken.
15. In stickzel-werck, en zierelijke pracht,
Word sy voor hem, den Koning, opgebracht.
6.
De maegden-reij, de sleep der speel-genooten
Komt mee met haer voor dij hier aengesloten,
Die leydmen ook met-een met haer daer by,
Die leydmen ook met-een met haer voor dij.
16. Men leydze daer met vreugd, en vrolijkheden:
So komen sy in dijn paleys getreden,
So stellen sy den Koning sich ten toon,
En treden op voor dijnen waerden troon.
7.
17. Dijn kind'ren ook, die 't houlijk dij sal baren,
Die sullen staeg der vad'ren plaetz bewaren.
Die treckt gy op tot vorstelijken staet,
Al voord en voord, so wijd de wereld gaet.
18. 'K wil dijnen naem met hertelijk verblijden
Van stam tot stam vertellen, en belijden:
Dies sullen dij de volk'ren al gelijk
Verheffen (Heer!) altoos, en eeuwelijk.
Het oog om hoog.
EYNDE. |
|
