Het Hoog-lied van den heyligen ende wijsen koning ende propheet Salomon

Het eerste Kapittel.

De Bruyd, na datze hier den Bruyd'gom heeft gepresen,
Begeerd noch meer en meer met hem vereend te wesen;

So doet de Bruyd'gom ook, en spreekt in eenen sin:

Dies sijn te saem verheugd in hun oprechte min.

Op de wijse vanden I. Psalm.

1. ⁺

⁺ HY kusze mij een kus met sijnen mond,

Dijn liefde is de liefste die men vond,

Die wint den

+ 1. Een Hooglied van Salomon.

+ De Kerke.

2. Hy kusze mij met de kuszen sijns monds, want dijne vriendelijkheden sijn beter dan wijn.

[p. 2]

 

 

wijn en alle leckernijen.

 

⁺ Geeft goeden reuk van dijne spezerijen:

 

Dijn name is gelijk als balzems nat:

 

Dies hebben dij de maegden lief gehad.

 

 

 

2.

 

⁺ Treckt mij na dij, so lopen wy bereyd:

 

Wanneer de Vorst mij in sijn kamer leyd,

 

So sullen wy ons dan in dij verheugen,

 

En dijne liefd meer als den wijn geheugen:

 

Het vroome volk, dat dijne wet bemind,

 

Dat heeft dij lief, en hertelijk besind.

 

 

 

3.

 

⁺ Ik ben wel swart, maer dan noch te gelijk,

 

O lieve volk! heel schoon, en liefelijk:

 

Als Kedars hut, en Salomons tapijten.

 

⁺Wilt mij dan toch mijn swartheyd niet verwijten,

 

Siet dat niet aen, maer set dat vander hand,

 

Want siet de son die heeft mij so verbrand.

 

 

 

4.

 

Mijns moeders volk dat is op mij verstoord,

 

En setten mij aen eenen vreemden oord,

 

Op dat ik daer de wijngaerds sou bewaren,

 

Al heb ik schoon den mijnen laten varen.

+ 3. Dijne salven sijn seer goed van reuke, dijn naem is eene uytgestorte salve: daerom hebben de maegden dij lief.

+ 4. Treckt mij, so sullen wy naer dy lopen: als de Koning mij sal gebragt hebben in sijne binnenste kamers, so sullen wy ons verheugen, ende vrolijk in dij sijn, ende wy sullen dijne vriendelijkheden vertellen, die beter sijn dan wijn: de oprechten hebben dij lief.

+ 5. Ik ben swart, doch liefelijk, gy dochteren te Jerusalem, gelijk Kedars hutten, ende Salomons tapijten.

+ 6. Siet mij niet aen dat ik swartachtig ben, want de sonne heeft mij beschenen: want de kinderen mijner moeder op mij vertoornd sijnde, hebben mij tot eene hoederinne der wijn-bergen geset, doch mijnen wijn-berg dien ik hadde en hebbe ik niet gehoed.

[p. 3]

 

⁺ Segt gy mij aen, gy daer mijn siel na lust,

 

Waer dat gy weyd, en op den middag rust.

 

 

 

5.

 

En waerom toch sou ik verlegen staen,

 

en na de kudd' van dijn gesellen gaen?

 

⁺ En weet gy 't niet, o schoonste van de wijven?

 

So wilt dan maer by 't spoor der schaepen blijven,

 

En daer gy siet der hard'ren hut gebrey,

 

Drijft daer, blijft daer, daer sij dijn geyten wey.

 

 

 

6.

 

⁺ O mijn Vriendin! Ik vergelijke dij

 

By 't wagen-tuyg, en Pharoos ruyterij.

 

⁺ Dijn konen staen seer lieflijk inde spangen,

 

Dijn hals is ook met keet'nen schoon behangen.

 

⁺ 'K sal doen dat gy de spangen van verguld

 

De puckels ook van silver dragen sult.

 

 

 

7.

 

⁺ Terwijl de Vorst sijn tafel heeft bereyd,

 

So heeft de reuk mijns Nardus sich verspreyd.

 

⁺ Mijn vriend is mij een bondel myrrh' geleken,

 

Dat op mijn hert en borsten is gesteken.

 

⁺ Mijn Vriend is mij een druyf die Kopher hiet,

 

De welke men t' Engeddi waszen siet.

 

 

 

8.

 

⁺ Siet mijn vriendin, gy sijt wel overschoon:

 

Dijn duyven-licht en ogen staen ten toon.

 

⁺ En gy mijn Vriend sijt schoon en ongeschonden,

 

Ons bedde word een groenend' bed bevonden.

 

⁺ Ons balken sijn van zederen geboud,

 

Ons wandel-plaetz van klaer zypreszen hout.

+ 7. Segt mij aen, gy dien mijne siele lief heeft, waer dat gy weyd, ende waer dat gy de kudde op den middag legert: want waerom soude ik sijn als eene bedeckte vrouwe, ende mij tot de kudde dijner gesellen keren?

+ Christus.
8. Indien gy dit niet en weet, o gy schoonste onder de vrouwen, soo gaet op de voet-sporen der schaepen uyt ende weyd dijne geyten by de hardershuysen.

+ 9. Mijne Vriendinne, ik vergelijke dij by de ruyterije, ende wagens van Pharao.

+ 10. Dijne wangen staen liefelijk inde spangen, ende dijn hals inde geparelde snoeren.

+ 11. Wy sullen dij gulde spangen met silvere puckelen maken.

+ 12. De Kerke.
Dewijle de Koning aen sijne tafel is, so geeft mijn Nardus sijnen reuk.

+ 13. Mijn Liefste is mij als een bondelken myrrhe dat tuschen mijne borsten rust.

+ 14. Mijn Liefste is als eene trosze van Cyprus inde Wijngaerden van Engedi.

+ Christus.15. Siet mijne Vriendinne, gy sijt schoon, ja gy sijt schoon, dijne ogen sijn als duyven ogen.

+ De Kerke.
16. Siet gy sijt schoon, mijne liefste, ende ook vriendelijk: ons bedde groend.

+ 17. De balken van ons huys sijn van zederen, onse galerijen sijn van zypresze.