|
| |
Vertoninge van het Beleg der Stad Haerlem, in't Oosten van het Koor inde Groote Kerk. 1581.
DEn negenden Decembris 1572. men las,
Doe de schans t'Sparendam in werd genomen,
Den elfden daer na op dat selfde pas
Es Don Frederico voor Haerlem gekomen
Met alle sijn magt, en sonder schromen,
Den achtienden beschoten sterk en kragtig,
Den twintigsten bestormd met stout beroemen,
Maer es afgeslagen wel hard en onsachtig.
Den laetsten Ianuario daer na waerachtig
Es die twede storm op die Stad gedaen,
De vijand week weer onverdachtig,
En moste met schande ruymen de baen,
Al sijn aenslagen om ons te verraen
Sijn te niet gegaen, so men wel sag,
Al was sijn mening ons te belaen
Met villen en braen sonder verdrag,
God beschermde ons wonderlijk op dien dag.
Dit svvaer beleg, dit seer groot ontrieven
Duerden eenendertig weken also ik schat,
Duyfkens waren de posten, die brogten ons brieven,
VVant men doe seer qualijk kon komen in Stad.
Een deerlijke honger die veel maekt mat,
Overviel den burger, en heeft veel volks versleten,
Paerden, moutkoeken, raepkoeken men hier at.
Ia honden en katten waren wild-braed geheten,
Kennipkoeken, soute huyden ('tes niet vergeten)
Koolstruyken, wijngaerdblaen was een present,
En behalven dat men noch overal riepen en kreten
| |
| |
Niet dan alarm alarm ver en ontrent,
Swaere schermutzingen, voor ons onbekend,
Mosten wy aengaen tegens ons harde vijand,
In dees groote nood, en ons uyterste ellend
Gaven wy de Stad op door hongers verband,
Niet dat hyse inkreeg met stormender hand.
Doe nu die Stad dus was opgegeven
In vijands handen so voor es verteld,
Om so te bergen ons lijf, en ons leven,
Doe quam ons op noch al meer geweld,
Geen burger so slecht ook hoe ontsteld
Of hy most houden twee of drie zoldaeten,
Die 'tvoord verteerden, ja in boel, en geld,
Nochtans genadiger dan som vermaten,
Dit deed veel burgers wat besaten,
Hoe welse deerlijk waren besvvaerd.
Anno 1577. doe werden gelaten
'Tgarnisoen uyt Stad, op d'eerste Maert,
En onder den Prinz van vroomen aerd
Quamen wy weer op die selfde tijd,
Als ons Stadhouder lief en waerd,
Die ons tot nochtoe heeft bevrijd,
Door Goods sterke hand gebenedijd.
Alwaer al de wereld op ons verhit,
So sterk so fel als men mogt bedenken,
Is God met ons, verstaet wel dit,
Niemand sal ons dan mogen krenken.
Geen vijanden hoe bitter verherd,
Al hebbense lust te doen verdriet,
God kan 't veranderen, ja hoe verwerd
'Texempel is klaer aen ons geschied.
Gelijk God Daniel verloste uyt der wreede leeuwenmond,
En Susanna beschermde voor die twee oude qua bueven,
Ierusalem behoede voor Antiochus ongodlijk verbond.
| |
| |
En die drie kinderen holp uyt haer pijnlijk bedrueven,
So heeft hy ook dese Stad sonder enig vertueven
VVonderlijk bewaerd voor so veel vijands handen,
Hy was die noodhelper, hy ging ons beprueven:
Dies moet hy geloofd sijn in steden, en in landen.
|
|
Auteursrechtvrij