Beschryvinge ende lof der stad Haerlem in Holland

[p. 124]

Idem Alivd.

Ausa urbs HARLEMVM Pharios attingere fines,

Et trabe Nile tuae findere tergus aquae:

Ausaque serrato perrumpere ferrea rostro

Vincula, & obstructi frangere claustra freti.

Magnamina Vrbs! magnae Damiatae moenia coepit,

Victricique tulit fercula laeta manu.

Horruit AEgyptus, devotaque pectora Marti

Mirata, illorum sub juga colla dedit.

Quae dum das luci victuris indita chartis,

Schreveli, Patriae consulis Historiae.

Grande operae-pretium! hoc facinus non debuit altâ

Nocte tegi; hei! torpor, delituisse, fuit.

Rem Cedri dignam tabulis, temploque Monetae!

Quae ne post lateat tu Theodore facis.

Ecquid erit praemi tandem? num Patria munis,

Nomen ut accepit, sic dabit ipsa tibi?

Auguror: & (nobis sic Diva Amathuntia praes sit,

Sic ego sim foelix, tuque in amore potens,)

Spondeo, te pennâ solvi metuente, Poetam

Fama, ultrà Eoos, Hesperiosque feret.

O Haerlem! gy bestond Egypten te bestrijden,
En met dijn schip den Nijl de rugge te berijden,

En sneed met dijne saeg de ketens vande ree,

En brakt de sloten op der toegestopte see,

O aldervroomste Stad! gy hebt de stad genomen,
Gy hebt van Damiaet een eren-kranz bekomen:

Egypten was verschrickt, het volk tot moord, en bloed,

Tot krijgen opgebragt, viel dij vertzaegd te voet.

O Schrevel! als gy dit dus heerlijk gaet beschrijven,
So doet gy dese daed van dijne Stad beklijven.

'Twas wel de pijne waerd. VVat school dit inden nacht?

'Tis traegheyd dat het niet is eer in't licht gebragt.

Een feyt dat roem en lof diend eeuwig te verwerven!
O Schrevel! 'tkan nu ook door dijn gedicht niet sterven!

VVat komt dij tot een loon? sal onse Vaderstad

Dij geene ere doen, als sy hier ere had?

[p. 125]

 

Ik sie't mij in't gemoet, en kan't dij wel beloven,

 

En 'tkan niet anders sijn, de Fame sal dij loven,

 

En voeren dijnen naem door al dit groote rond,

 

En 'swerelds woest begrijp in aller menschen mond.