Beschryvinge ende lof der stad Haerlem in Holland
(1628)–Samuel Ampzing–
AuteursrechtvrijVanden Reuse Klaes van Kieten, van Sparenwoude.Holl. Kron. Divis. xx. Kap. xiv. Ga naar margenoot*Ontrent desen tijd was een man geheten Klaes van Kieten, geboren van kleyne ouders in een dorp geheten Spaernewoude by Haerlem, wiens stature ofte lichaem by andere menschen niet en was te gelijken, want onder sijn uytgereckte arm so ging wel die langste man door die in't land was, ende onder een schoe van sijnen voete so worden wel vier voeten onder bedeckt, die schookinderen gaende oft komende vander scholen sagen hem wel aen van achteren, maer van voren en durfden sy hem niet aensien, ende nochtans so was dese Klaes en sachtmoedig ende goedertieren man, ende en was niet fel en quaed, dus waert sake geweest dat hy so stout, kloek, ende vroom waer geweest van herten ende van moede als hy groot ende stark was van lichaem, hy soude alleene die vijanden met sijnen gesichte ende tegenwoordigheyd hebben verjaegd. Als de Edelen van Holland Heer Dirk van Brederode, Floris Regael Abt des Kloosters van Egmond, Heer Henrick Burggrave van Leyden, ende Heer Willem van Egmond, met anderen na Engeland togen om Graef Jan van Holland na de moord sijns vaders Graef Floris de V in Holland te halen, so hebben sy desen Reus Klaes van Kieten tot eene vreemdicheyd met sich genomen. Holl. Kron. Divis. xx. Kap. v. Hujus Nicolai meminit quoque Had. Iun. Bat. Cap. ii. | |
[pagina 91]
| |
Houd dan den laegen dijk, alwaer by somer tijden,Ga naar margenoot+
Of alst droog weder maekt de wagens veylig rijden,
En siet daer Pennings-veer, en Lie, en Fuyk daer by,Ga naar margenoot+
Vijf-huysen, Rustenburg, aen d'een en d'and're sij.Ga naar margenoot+
Gy kont van Sparendam ook aen de sij van't Sparen
(Indien gy Sparenwoud gedenkt te laten varen)
Langs heen den Somer-weg wel gaen na Penningsveer,Ga naar margenoot+
En dan voorby de Waert na Stad, en niet na't Meer.Ga naar margenoot+
En lust dij na het Meyr, en Vogel koij te lopen,Ga naar margenoot+
So leyt de Spykerboor voor dijne ogen open,Ga naar margenoot+
Voords Schalkwijk, Scholenaer, en Amsterdamsche Hof,Ga naar margenoot+
Dien Ga naar margenoot* Vlaming nu besit. Breekt so dijn wand'ling of.
Ik kon de Ovens ook van Kalk hier wel gedinken,Ga naar margenoot+
Maer toch, wat doen sy meer dan inde Stad te stinken,
'Twaer beter datmen die wat verder van de Ste
Voor desen had gekeurd, of dat men't nu noch de.
Wat dunkt dij Wandelaer? sijn dit geen fraeije wegen?
Sag iemand oyt een stad so magtig wel gelegen?
Ik roerse noch maer aen, en haelse over hoop.
Gy siet wel dat ik hen maer lichtjes overloop.
En 'tis ook so genoeg. Wie kan de plaetzen tellen?
Wie kanse op een rij te saem in' ordre stellen?
En al die wandeling, alwaer de wandelaer,
Sich hier verlusten kan tot allen tijd van't jaer?Ga naar margenoot+
Het meeste volgt dan noch. Ten Suyden by het Sparen
Rijst steyl tot inde locht, of't Noordsche masten waren,
Een dick en dicht geboomt, met groenicheyd bekleed,
Het welkmen 'tBosch, of meest den Hout van Haerlem heet.
Ey lust-hof onser Stad! prieel niet om verschonen
Voor ons en die om ons aen alle kanten wonen!
ey eensaem stil vertreck, en heymelijk playsier,
Vrij van het stads-geraes, en ongerust getier!
Wat is hier groot geweld van boomen schoon gewaszen,
Die op malkand'ren recht gelijk een lynt palzen,
Op ord're net geplant van alderhande slag,
Al watmen in een bosch tot lust begeren mag!
Wat sijnder allezins bly-groen gevlochte wegen,
Met blad'ren overwelfd, ook voor een swaeren regen,
En 'tsteken vande Son. De schaduw van de blaen
Staet inden somer-tijd den wandelaer wel aen.
Lust dij in't klav'ren-gras, en inde bloeme-dalen
Dijn swaer-beladen hert en siel wat op te halen?
| |
[pagina 92]
| |
Vermaekt dij 'tlief gequeel, en 'tvog'len tierelier?
Gaet henen na den Hout. Waer hebt gy 'tmeer als hier?
Dus laten veel sich ook aldaer gestadig vinden,
Om hun gemoed en geest van sorgen los te binden,
Dus sietmen alle daeg op dese groene paen
In't ruyschende geboomt groot volk uyt wand'len gaen.
Os so 'teen yder dan van hun mag best gelusten,
In eenen klav'ren-dal sijn moede leden rusten,
En peus'len uyt de mand van 'tgene dat het wijf
Van huys heeft me-gebragt tot hunnen tijd-verdrijf,
Of liggen op de sij, of sitten inde weyden
Het hellen van de son en d'avond stond verbeyden,
Of om sijn meer vermaek, en om sijn meer gemack
By eenen schoonen boom, of groene else-tack,
Of aen des oevers kant van't by-vervlietend-Sparen
In't groen de scheepjes af en aen sien komen varen,
Ga naar margenoot+Of spelen op de Baen, met pijl, of kloot, of bal.
Een yder dat hem lust, en naer sijn wel-geval.
Ga naar margenoot+Hier kon ik Lusten-burg ook in mijn rijm vervaten,
Ga naar margenoot+Hier kon ik Spruytenbosch met-een niet achterlaten,
Met and're huysen meer, gelegen op de baen,
Gelegen inden hout: maer 'kheb genoeg gedaen.
Hoe kan ik ook alhier de huysen al verhalen?
Gewis ik moster in verwarren, en verdwalen!
De huysen hebben hier noch eynde, noch getal.
Wie is hy diese mij te samen noemen sal?
|
|