Hondert geestelyke liederen

[p. 202]

XC.
Avond-lied.

Wyse Ps. 8.

Als d'Avond komt, en 't dag-licht gaet vertrekken,
En alles sig tot rust' en stilte strekken,

Houd GY dan (myne ziele) U gewiss,

Dat 't nergens, dan by JESUS, veilig is!

Legt sig de mensch, vermoeit, nu strak ter needer;
Vliegt 't vogeltje haast naar syn nestje weder;

Keert 't weerloos schaapje tot de stal weer in;

Sugt GY... O dat ik JESUS rust gewin!

GY, ô myn GOD! GY kent myn ziels-begeeren!
Waar soud ik my, dan tot uw Liefde keeren?

Die blyft alleen de schuylplaats van myn hoop;

Waar toe 'k ook nu, begeerig, heenen loop!

'K erkenne, dat Uw hand my wilde hoeden;
Ze heeft my (booven veelen) willen voeden:

Wie ben ik HEERE! wat is toch aan my!

Dus all' de roem alleen de UWE sy!

[p. 203]

5.

 

Hebb' ik dees dag my hier, of daar misgangen,

 

Of my te seer aan schepselen gehangen;

 

Hebb' ik verkeert in dit, of dat gedaan,

 

Verschoon my HEERE! leer my vaster staan!

Nu 't dag-licht voor ons oogen is aan 't vlieden,
Roept d' avond ons, om 't hert U aantebieden,

Om U te looven in de donkerheid;

Maak GY, ô HEERE self, ons regt bereidt!

In 't duyster is 't, als hielt sig alles stille;
Soo sy toch in gelaatenheid myn wille!

Is Uwe wooning' in de donkerheid,

O wierd' ik daar, eerbiedig, toe geleidt!

Maak my bekwaam, een offer naar behagen,
Een Avond-offer aan U op te dragen;

Och mocht ik (myne sinnen heilig-still

Van U gemaakt,) my laaten aan uw will!

Soo 't U behaagt, myn lichaam rust te geeven,
Hoed mynen geest ook voor het zondig sweeven!

Myn' ziel verlangt, ô HERDER, naar die rust!

En, neffens U my niets op d' aarde lust!

[p. 204]

10.

 

By zielen-angst, ach dat Uw LICHT verschyne!

 

Blyv my als tot een BURGT in dees' woestyne

 

Schenk my de kruymkens van dat saalig all',

 

Dat eens in d'Eeuwigheid versaaden sal!