Proeve van stichtelijke mengel-poëzij. Derde Stukjen

[p. 298]

Avondlied. veldzang.

Gij, heerschende stilte, gebiedt ons te luistren:

Ontzagchelijk zwijgen van hemel en aard!

'k Hoor niets, dan de stem van mijn eigen geweten,

De stem van mijn God.

De dag is ten einde; 'k moet rekenschap geven:

Mijn dagen verdwijnen, als dan voor den wind;

De dagen verdwijnen, maar, o! de verpligting

Tot rekenschap niet.

Mijn God is nabij, die alwetende Rigter;

Hij woont in den Hemel, en is, daar ik ben.

Maar hier in het suizen dier lieflijke stilte,

Hier nadert Hij ons.

[p. 299]

 

Eerbiedige stilte! - zo stil zal het wezen,

 

Als alles moet zwijgen in 't jongste gerigt;

 

Als ieder zijn vonnis, en ik ook het mijne,

 

Voor eeuwig verwagt.

 

 

 

Eerbiedige stilte! - zo stil is het heden,

 

Nu 't wekkend geweten mij dagvaardt voor God:

 

'k Moet rekenschap geven; - de schepselen zwijgen,

 

De Alwetende hoort.

 

 

 

Wat was mijn bedoeling? - Gods eer of de mijne?

 

Wien wilde ik behagen? - de weereld of God?

 

Al weten 't geen menschen, al zagen 't geen Englen,

 

God proefde mijn hart.

 

 

 

Gij moogt mij verstooten, Regtvaardige Rigter!

 

Gij ziet mijne zonden; 'k heb alles bevlekt,

 

Uw lessen verwaarloosd, uw liefde vergeten,

 

Uw gramschap verdiend.

 

 

[p. 300]

 

Uw gramschap, mijn Regter! - De hemelen beven,

 

Een Engel bedekt zig; - hoe nadere ik U?

 

Maar Gij, vergezeld van uw Zoon, den Geliefden,

 

Gij nadert tot mij.

 

 

 

Mijn oog is op Hem; - en ik zie ook uwe oogen,

 

Die éénmaal Hem zagen genageld aan 't kruis;

 

Uw oogen, in liefde gevestigd op Jesus,

 

Gevestigd op mij.

 

 

 

Ja, Vader, 'k gehoorzaam; - uw wil is de mijne;

 

Uw wil is mijn heil, en mijn heil is uw eer:

 

Uw wil is de mijne; 'k verlaat mij op Jesus,

 

Op Jesus alleen.

 

 

 

Och! zondigde ik nimmer! - die tijd zal eens komen:

 

Gods vaderlijke oogen bemoedigen mij;

 

Zijn trouw zal niet falen, al ben ik nog zondig:

 

Och! zondigde ik nooit!

 

 

[p. 301]

 

Die dag zal eens komen, de jongste der dagen:

 

De nagt van de zonde verdwijnt voor dien dag.

 

Mijn Koning, mijn Voorspraak verschijnt om te rigten;

 

Ik wagt op zijn komst.

 

 

 

Ik wagt op dien morgen. - mijn Koning, mijn Voorspraak!

 

Uw Engelen waken, al slaap ik in 't graf:

 

De nagt zal verdwijnen; maar nimmer, o Jesus!

 

Uw liefde tot mij.