Kleine gedichten voor kinderen

[p. 47]

Lotje en keesje.

Keesje.

 

Zeg me, zoete lieve lotje!

 

wat is de oorzaak, dat ge schreit

 

Hebt ge uw beugeltasch verloren,

 

of gebroken, lieve meid?

[p. 48]

Lotje.

 

Zou 'k niet schreien, waarde keesje!

 

moederlief was niet voldaan

 

Met mijn naaiwerk; o! zij zag mij

 

met verdriet en droefheid aan.

 

Ja, zij wilde mij niet kussen,

 

zoo als ze anders altijd doet.

 

Foei mij! ach! dat zulk een moeder

 

om mijn stoutheid treuren moet.

Keesje.

 

Wat kan 't baten, dat gij eenzaam

 

in een hoekje zit, en klaagt.

 

Ga, zij zal het u vergeven,

 

als ge om verschooning vraagt.

Lotje.

 

Zult gij dan mijn voorspraak wezen

 

mij geleiden?

Keesje.

 

ja gewis,

 

Zow ik niet voor lotje spreken.

 

die mijn liefste zusje is.

[p. 49]

 

Maar gij hebt geen voorspraak noodig;

 

als gij moeder valt te voet,

 

Zal zij 't zeker u vergeven,

 

moeder, weet ge, is zoo goed.

 

Gist'ren las zij voor ons beiden,

 

dat ook god de schuld vergeeft:

 

'k Weet zij zal u wis verschoonen,

 

daar zij zulk een voorbeeld heeft.