Beslikte Swaantje en drooge Fobert
(1715)–Abraham Alewijn–
Auteursrechtvrij
[pagina 13]
| |
Eerste tooneel.
Het Tooneel verbeeldeenig Geboomte, in 't verschiet een Heeren Huis.
Crelis, en Kryn, malkander en op den weg ontmoetende.
Crelis.
Wat hebje veur met dat Cyteeren?
Wat meug jy leggen prossedeeren?
Myn goeje man; 'k lag met jou plyt;
Ho, Kryn, je bent het byltje kwyt.
Kryn.
Wel, ouwe Cees, hoe keunje praeten?
'k Zeg noch, ik zel 't 'er niet by laeten,
Al zouw het onderst boven staen;
Lag jy vry uit; 't zal zo niet gaen.
Al zou het hiele dorp omkeeren,
Zo zel jou Seun myn Swaen weêr eeren.
| |
[pagina 14]
| |
Dat zeg ik jou.
Crelis.
Myn lieve vaêr,
Je bent verkeerd. 't Zal wis een aêr,
In steê van onze Fobert weezen;
Myn Foob jou dochter te beleezen,
Dat kan niet zyn. Dat hebje mis;
Want Fobert Droog, ja drooger is,
Als berger stokvis; 'k wil 't je sweeren;
Myn Seun, die is een Seun met eeren,
En wat jou Swaentje is, wel, kedaer,
Dat weet jy beeter as ien aêr.
Kryn.
Als 't recht is. Dat hoor ik te weeten,
'k Ben daerom ook haer vaêr geheeten.
Maer, dat 's de kool niet, kaameraet;
Jou Seun, die gaet dan, daer hy gaet,
Die zal ik dwingen om te trouwen,
Met onze Swaen, of 'k zel 'em klouwen.
Crelis.
En waerom dat?
Kryn.
Dat 's schoon bescheid.
Om dat ons Swaentje zelve zeid,
Dat hy allien heur heid bedroogen,
En niemand aêrs.
Crelis.
Dat is eloogen.
Kryn.
't Zy het eloogen is, of waer,
Dat scheelt me langer niet een haer.
'k Zeg noch, 't zyn rechte boevenstukken,
d'Onnos'le meisjes t'onderdrukken,
En maaken ymands eer te schand.
Maer, daerom 's 'er recht in 't Land;
Neen, Crelis, 't zel 'er niet by blyven.
'k Heb Swaentjes eer lief, by gans vyven!
| |
[pagina 15]
| |
En die moet zyn gerippereert.
Crelis.
Dan benje t'onzent recht verkeert.
Kryn.
Verkeert of niet, 'k zal hem wel vinden,
Al heb jy schyven, ik heb vrinden
En Swaentje is hier en hier omtrent,
By groote luy te wel bekent,
Voor deugdzaem, vroom, oprecht en aardig,
En in haer dingen even vaerdig,
Kort om, by 't volkje zo bemind,
Als of het waer heur eigen kind.
Want dan laet d'ien, dan d' aêr heur haelen,
Al zou m'er dubbeld voor betaelen,
Om dat haer 't werk vliegt van de hand.
Ook heeft 's een keuninklyk verstand
Van 't wollenaajen, en in 't linden,
Is heurs gelyken niet te vinden.
En zou zy loopen veur ien slet,
En Foberts hoer; wel hoe, byget!
Mien jy luy ons zo wat te scheeren?
'k Moet hem dat moezen iens verleeren.
Ook heb ik by ien Avecaet
Alrieds geweest om hulp en raed,
Om, nou ik het in 't recht ga smyten,
Voor my van dag te koomen plyten.
En kyk, wil jy dat noch verhoên,
Zo doe het nou, met goed fatsoen.
Crelis.
Wel, binje slecht. Wat zou ik willen?
Ik kan jou Avecaet wel drillen.
Ik heb 'er ook ien, beste maet,
Die weet met zulk ien volk wel raet;
En die is mee niet van de slechten,
Want, hy verstaet 'em op de rechten.
't Is jonker Jan zyn vrind, een man,
Die as ien Aakster klappen kan,
| |
[pagina 16]
| |
En al myn stukken, en pampieren
Heeft op zyn duim, en jou zel slieren,
Zo deur de mostert, dat je zult
Staen kyken, of je waert vergult.
Neen, ouwe Cees laet zich niet lompen,
Al is hy maer een boer op klompen,
Een veen puit, die hier by in 't veen,
Met Fobert turf, op 't land gaet treên,
Hy weet wel, dat jy met jou zeggen,
Dat praetjes zyn, moet after leggen
Zo jy het niet bewysen kunt,
Met menschen van een goede munt.
Kryn.
Wel nou, dat zel men iens bekyken;
De Rechters zullen 't vonnis stryken.
Crelis.
Laet zy vry stryken voor haer gat.
'k Lag met jou iens, verstaeje dat.
| |
Tweede tooneel.
Kryn.
Deur is hy. Maer, daer komt myn Neeltje,
Dat is voorwaar een kanjuweeltje.
Die pry, die weet van alle ding,
Zy is deurtrapt, en zonderling
Gezet op eer, ik zal 'er vraegen,
Hoe ik me verder heb te draegen
Met d'Avecaet in dit geval,
Daer Cobus veur ageeren zal,
Onze ouwe kennis, die veur dezen
Al plag, als kind in huis te weezen.
En noch komt slaepen jaer op jaer
Tot ongzent, daer zyn bed leid klaer,
As hy uit heng'len wil of vissen;
En, as hy komt, zo kan 't nooit missen,
Of hy brengt 't ien of 't aer uit stee,
| |
[pagina 17]
| |
Voor Swaen, tot ien vereering mee.
Die zel 't wel klaeren, wil ik hoopen;
Maer, die de pleitzak gaet ontloopen,
Zo vroeg, als hy, en is by nacht,
En onty op de kaeter jacht,
Dat die veul weet van Prossedeeren,
Dat vat ik niet, en zal 't nooit leeren.
Nou, kyk, Neel sprinkt 'er toch mee om,
Zy mag die vuile Pinkster blom
Zelf reinigen.
| |
Derde tooneel.
Kryn, Neeltje met een bondel onder den arm, en Zuikerbroodshoed in de hand.
Neeltje.
Wel, Kryn, Jaep Knollen,
Laet jy jou arme wyf zo sollen,
En stae jy op den dyk en kykt,
Al iens, gelyk ien cat, die prykt.
Kryn.
Wat zou ik doen? ik zagje koomen,
Hiel gunter veer al, door de boomen,
En 'k was met Cees daer in gesprek.
Neeltje.
Wel, wat bruid my die ouwe gek?
Kryn.
Dats recht, zei schiefhals.
Neeltje.
Watte grillen!
Ik loof, jy zoud wel hebben willen,
Dat ik allien peurd' op ien pad,
En liep straet op straet neer in stad,
Dat my de Rubben daer van kraeken,
En 't scheelt jou niet, hoe dat wy 't maaken,
Jy denkt, laet loopen, 't is myn wyf;
| |
[pagina 18]
| |
'k Heb weer gien drooge draed aen 't lyf,
Zo swiet ik van 't besukte drillen,
Door dik en dun met dese spillen.
Kryn.
En waerom dat?
Neeltje.
Ey lieve, kyk,
En waerom dat? jy hebt gelyk.
Heb ik niet gist'ren op myn voeten,
De weg naêr stee passeeren moeten?
En eer ik Cobus vond, wier 't laet,
Toen brocht hy my daer in ien straet,
Die was hiel after af eleegen,
Daer ik de kleeren heb ekreegen,
By ymand van ons Cootjes trant,
Het leek wel ien Commediant.
Dit Heerschip nu ging met ons lyk uit,
Tot aen de Herberg toe, de Kykuit,
Aen 't veer by Goosens, daer je bent,
Te bier te gaen altoos ewent.
Daer trad ik in; maer veur het scheijen,
Want, zy vertrokken met huer beijen,
Zei Cobus, gae jy maer veur uit,
Op morgen vroeg met d' eerste schuit,
Ik zal wel met de vrachtman koomen.
En toen ik opstond, wie zou 't droomen,
Toen was de schuit al van de wal;
Wel, docht ik, is 't hier ook van 't mal,
Kom, kom, laet ik myn best voetteeren,
Gelyk ik dee, allien ter eeren
Van onze Cobus, wyl die bloed
Zo veul om onze Swaentje doet.
Maer, waer is 't varken. Swaen, waer benje?
| |
[pagina 19]
| |
Vierde tooneel.
Swaantje, Kryn, Neeltje.
Swaantje.
AL dichte by.
Neeltje.
Kom, help me, kenje,
En berg dat pakje met den hoed.
Swaantje.
Wel, mortje, waar toe dient dat goed?
Neeltje.
Jou Cobus zel, in deze kleeren,
Van avond veur jou argeweeren,
Zo raekje mooglyk aen de man;
't Is al hoog tyd, nou dat de pan,
Zo laelyk aen begint te zetten,
Dat wy dat met een snap beletten;
Kyk, jy moet trouwen.
Kryn.
As 't wel doet.
Swaantje.
Met wie?
Neeltje.
Met Fobert.
Swaantje.
Met die bloed?
Die drasbroek, hangoor, drooge jorden?
Neeltje.
Wel, benje mal, of zelje 't worden?
Wie zou jou neemen aêrs as hy?
Swaantje.
Ik wil niet trouwen.
Kryn.
Stoute pry,
Wil jy niet trouwen? watte dingen!
Dan zel men jou daar wel toe dwingen.
| |
[pagina 20]
| |
Ik ben jou vaêr, daar staat jou moêr,
En gien van twie heeft ooit ien hoer
In zyn geslacht ehad veur dezen.
Je sult em trouwen. Hoe zel 't weezen?
Swaantje.
Maer, 'k heb in Fobert toch gien zin.
Neeltje.
Wat beelt 'er deze schyt-fleirs in;
Jou rechte snotneus, kamer catje,
Schoot-hondjen, olyk kladde gatje,
Wie moet niet lachen om die deun.
Ik loof, je wacht ien keunings zeun,
Of Burgemiesters kynd wel jemy,
Of ien Student van d' Accedemy.
Hoe is 't hier met die stoute meid?
Kryn.
Heb jy ons zelver niet ezeid,
Dat hy allien jou had bedroogen,
En trouw beloofd; is 't waer of loogen?
Swaantje.
't Is waarheid; maer....
Neeltje.
Waar toe die maar?
Want, Fobert heeft een ryke vaêr,
Die jou ken beeter ongderhouwen,
As wy. Jy zult met Fobert trouwen.
Swaantje.
'k Zal niet.
Neeltje.
Je zult. Hoe droes is 't hier?
Meen jy te loopen aan de zwier,
Jou voddemoêr, je zult noch druipen,
En as ien wurm langs d'aerde kruipen.
Kryn.
Swaen, Swaen, maek my de kop niet warm,
Of 'k neemje ligt wel by den arm,
En smakje door de laen naêr binnen.
| |
[pagina 21]
| |
Swaantje.
Ja wel, ja wel, ik mis myn zinnen,
Om dat ik hier geen uitkomst weet.
Neeltje.
Zel jy ons aandoen zulk een leed?
Jou stoute feeks, je zult 'em trouwen,
Of 'k sweerje, Swaen, het zelje rouwen.
Kryn.
Voort, voort, naar binnen, maakje ree
En schik dat goed fluks op zyn stée.
| |
Vyfde tooneel.
Kryn, Neeltje, Jacobus en een jongen, draagende een mand vol beschreeve Papieren op zyn schouder.
Jacobus tegens den jongen.
Ga slechts voor uit, en wil my wachten,
Tot Krynen, daar je u kunt ontvrachten.
'k Zal je aanstonds volgen, repje maar,
En leg vast de Papieren klaar.
De jongen met de mand naar binnen.
Kryn.
Dat 's al knaphandig waergenomen,
En jy bent tydig hier gekoomen.
Jacobus.
Zo doe ik, Krynvaar, want, al 't geen
'k Beloof, dat kom ik in 't gemeen
Ook na, of 't moest m' aan macht ontbreeken;
Maar, laat ons van de zaak eens spreeken.
Heb jy wat vrienden in het spul?
Wie zit in 't Rechthuis?
Kryn.
Daar 's Jan Sul,
Cees Koot, Jaep Stulp, Floor zonder lenden,
Die vier, dat zyn myn goe bekenden;
Ik durf 't daer op wel laeten staen.
| |
[pagina 22]
| |
Jacobus.
Dat 's zo ver goed; dan zal 't wel gaan
Maar, 'k zie daar Cees met ymand praaten,
Zy hebben 't drok.
| |
Sesde tooneel.
Crelis, Fobert, Carel, aan d'eene zyde van het Tooneel te zaamen praatende. Kryn, Neeltje, Jacobus.
Crelis teegens Carel.
Geen Avocaeten,
Of spreeken all' uit eenen mond.
Carel.
De wetten waaren op een hond,
Zo 't anders gong, want, die dicteeren,
Als dat men niet mag condemneeren,
Dan op bescheiden naakt en klaar,
En dan zo moet 'er niet een haar,
Of stip aan d'attestanten scheelen,
En die reproche moogen veelen;
Maar, hier is noch bewys, noch blyk,
Noch trouwbeloft, noch diergelyk.
Ook is de zaak geschiet in 't donker,
Zo dat 'er zelf het minst geflonker,
Der Sterren niet en was te zien;
Ook was j' alleenig.
Fobert.
Met ons twien;
Want, Swaentje had ik aan myn zyde,
Ja wel te weeten, toen 'k haar lydde
Naar 't Jongspul, dat je 't wel verstaet.
Hy begint te huilen, en trekt een neus doek uit de zak, om de traanen af te drogen.
Carel.
'k Wil 't wel gelooven. Hoe! je gaat
Aan 't huilen, foei! dat lykt wet scheeren.
| |
[pagina 23]
| |
Fobert, al huilende.
Och! vrind, wie kan zyn traanen keeren,
't Gemoet is my zo vol, om 't leed,
Dat ik myn ouwe vaertje deed,
Ik kan 'er kwalyk meer om denken,
Of, 'k zou in traenen wel verdrenken.
Hy begint snot en kwyl te huilen
Crelis.
Ja wel, de jongen het gelyk.
Het raekt my aan 't verstand. Zie, kyk,
Dat ik moet zien, in d'ouwe jaeren,
Myn Fobert met een hoertje paeren.
Crelis huilt mede.
Carel.
Geen nood, geen nood; draag jou als mans.
Wy hebben hier wel dubbeld kans
Foei! 't schaamt.....
Carel spreekt zoetjes teegens Crelis en Fobert.
Jacobus.
Ey, zie toch eens die guilen,
Daar staan te balken en te huilen.
En dat 's gewis heur Advocaat,
Na 'k hooren kan aan al zyn praat;
En, naar my voor staat, heb ik 't weezen
Wel meêr als nu gezien, voor dezen.
Kryn.
Hoe! ken j'em niet?
Jacobus.
Neen, in der daad.
Kryn.
't Is Carel, de luisenseaet.
Neeltje.
De vrind van Jonker.
Jacobus.
Laat hy koomen,
Ik zal hem van de droes doen droomen.
Laat hy vry Pleiten. Voor myn kop
Mag ik alleen vier Carels op.
| |
[pagina 24]
| |
Maar, laat ons t'zaam naar uwent stappen,
Daar kan men onbekrompen klappen.
'k Moet onze Swaantje eens zien, de bruid.
Neeltje.
Kom, Cobus, gaan wy dan voor uit.
| |
Zevende tooneel.
Crelis, Fobert, Carel.
Crelis, teegens Fobert.
Maer, jongen, wil eens recht op bichten,
Het zal jou droefheid wat verlichten.
Zeg, hebje schuld aan 't geen men zegt,
En dat jou Kryn te lasten legt;
Want, hy geeft voor dat alles klaer leid;
Kom, zeg ons iens de naakte waarheid.
Carel.
Ja, spreek recht uit, want, doeje 't niet,
Helpt gy uw zelven in 't verdriet.
Fobert.
Och! vaêr, 'k wil 't wel veur jou bekennen,
Ik weet niet waer myn zinnen bennen
Geweest, toen ik naêr 't Jongspul ging.
Een mensk schynt voelt verandering.
Al huilende, hikkende en snikkende
De geest is swak, wanneer de jaeren,
Heur krachten koomen t' openbaeren;
Maar, 'k heb 'er niet met al ontroofd,
Veel minder ooit myn trouw beloofd.
Myn neen is neen, dat zel myn Eed zyn,
Waer toe ik altyd wil gereed zyn,
Wanneer de zaak op 't Centrom valt.
'k Moet huilen, want, ik heb emalt.
Begint hart op te balken.
Carel.
Genoeg; genoeg. Hou op met janken,
Ik weet, je zult me noch bedanken,
Voor 't Pleiten, want, je wint het spel.
Myn goeje man, 'k heb al te wel
| |
[pagina 25]
| |
De zaak bevat, en 't kan niet missen,
Of gy zult zien, dat in 't beslissen
Van dit Proces, den Rechter zal
Den eisch ontzeggen. Wat een kal,
Je wint het; 'k sweer 't je, by myn leeven,
Zo niet de kaart word valsch gegeeven.
Fobert, al hikkende en snikkende.
De Rechter is een mensk, as wy,
En die kan doolen.
Carel.
't Zy, hoe 't zy,
Het recht spreekt voor u, en de wetten
Die zullen 't doolen wel beletten.
Laat jy het werk maar op me staan;
'k Zal onderwyl naar Jonker gaan,
Want, ik moet my noch prepareeren,
En al de stukken resumeeren.
Maar, Cees, hoe staje met de cas?
'k Docht, dat je daar al ree mee was.
Crelis.
Hy haalt een pakje met ducatons uit zyn zak, en geeft het over aan Carel.
Wel zou ik niet! daar is een pakje
Met dikketons, en noch ien sakje
Met kleutergeld leid veur je klaer
Vaer jy slechts voort, en wint het maer.
Carel.
Heb dank; dat zal m' encourageeren.
Gantsch bloed! kom ik aan 't pleidooijeeren,
Sta vast dan bank van Puiterveen,
'k Peur licht met Schout en Scheepens heen;
'k Zal 't heur zo phlegmatiecq beduijen,
Dat zy de bank uit zullen bruijen.
Crelis, huilende binnen.
Hady, 'k beveelje voorts de rest.
Carel.
't Is wel.
Fobert, hard op huilende mede binnen.
Ey, Carel, doe je best.
| |
[pagina 26]
| |
Carel.
Ja huilebalk, ga jy maar heenen.
Dat zyn eerst kneukels, zou ik meenen;
De kinders in de wieg, ik zweer,
Die zyn veel wyzer.
| |
Achtste tooneel.
Jonker Jan, Carel.
Jonker Jan.
Ho! myn Heer,
'k Zie dat myn brieven hebben krachten,
Zy houden my in uw gedachten.
Carel.
Byzonderlyk, die vette Gans,
Die gy me toesond, om althans
Te plukken, en de beurs te styven
Met Flippus Quartus harde schyven.
Hy zal daar veeren laaten; want,
Van plukken heb ik goed verstand.
Jonker Jan.
'k Heb daarom Cees u toegesonden.
Maar, hoe hebt gy de zaak bevonden?
En benje nu in all's gereed?
Carel.
Ja, Jonker, 'k ben geheel compleet.
Jonker Jan.
Maar, hebje niet met al vergeeten?
Carel.
Wat toch?
Jonker Jan.
By my te koomen eeten.
Carel.
Uw dienaar, Jonker, zou ik dat
Vergeeten, 'k ben expres uit Stad,
Om uwent wil, zo vroeg gereeden.
| |
[pagina 27]
| |
Jonker Jan.
Men zal de tyd met vreugd besteeden
Want, myn Heer Vader is ter jacht.
Wy hebben 't huis alleen; maar, zacht,
Heer Carel, 'k heb jou iets te zeggen,
Dat ik voel op myn leever leggen,
En daar ik graag jou raad in had;
Want, 'k ben te leelyk in de mat,
Om Swaantjes wil.
Carel.
Hoe! jy belaaden.
Om Swaan; wat kan haar trouw u schaaden?
Jonker Jan.
Haar trouw niet; maar, ik vrees, dat gy,
In uw pleidooy, als Kryns party,
Zult al haar staaltjes gaan ontdekken,
En dat zou my tot nadeel strekken.
Carel.
Gantsch niet; 't zal dienen tot vermaak,
En tot adstrucsy van de zaak.
'k Wil ook myn meester niet bedotten,
En met zyn goede meening spotten.
Jonker Jan.
Ja maar, ik vrees, dat het gerecht
d'Eisch zal ontzeggen.
Carel.
Benje slecht?
Al kon ik zelfs als Brugman praaten,
Ja de voornaamst der Advocaaten,
Zo maak ik toch de zaak niet goed;
Want, Boeren zyn een raar gebroed;
Wat weeten die van Rechtsgedingen?
Praat haar van zuipen, zwelgen, zingen,
Van springen, en van glas en kan,
Daar weet den kinkel grondig van.
Maar, van rechts zaaken, ordinary,
Oordeelt een Boer altyd contrary.
| |
[pagina 28]
| |
En wyl ik dat rapsody ken,
Zo is 't, dat ik verzeekerd ben,
Dat Fobert wel zal moeten trouwen.
Jonker Jan.
Dan was ik eens uit myn benouwen.
Carel.
Hoe dat?
Jonker Jan.
Om dat ik zelf wel weet,
Dat ik wat schuld heb aan haar leed;
En word dit huuwlyk niet voltrokken,
Zo zend ze t'mynent licht de brokken;
En wat zal 't dan zyn met myn vaar,
Gewis, hy plakt m' in 't een of 't aar
Verbeeterhuis, zou dat niet mooi zyn,
Dat ik zou in een gekkekooy zyn?
Carel.
Geen zwarigheid, hou jy maar moed;
Jou zaak staat op een goede voet.
Als jy maar weet voor haar t'ontveinzen
't Inwendige van uw gepeinzen.
Jonker Jan.
Gewis; want, 'k heb haar reeds verklaard,
Dat my haar trouwen zo bezwaard,
Dat ik 't onmooglyk uit kan spreeken;
Dat ik een spaak in 't wiel zal steeken,
Het mag dan kosten wat het wil.
Carel.
Dat 's goed, hou u maar dicht en stil.
De rest dat zyn maar bagatellen,
Niet waardig, om u zo te kwellen,
Daar is de minste zwaarigheid.
Wacht maar, tot dat ik heb gepleit,
Ik meen dan, dat jy haast zult hooren,
Dat ik 't Proces mooy heb verlooren.
De mies, die heb ik, net van pas,
Voor af gestooken in myn tas.
| |
[pagina 29]
| |
Want, als 't gedaan is, zou ik gissen,
Zal de betaaling lichtlyk missen.
En 't is my meerder om de poen,
Als om het pleiten, wel te doen.
Daar is 't.
Hy vertoond aan Jonker 't pakje.
Jonker Jan.
Ey, Carel, laat eens kyken.
Wat is 't voor munt?
Carel.
Om 't weg te stryken!
Zacht, Jonker, 'k weet daar zelf toe raad.
'k Loof, dat jou beurs weêr slechjes staat.
Jonker Jan.
Dat heb jy op zyn kop geraaden.
Ik ben met geld zo wel belaaden,
Gelyk een pad met veeren. Kom,
En leen me wat; 'k geef 't doch weerom.
Carel.
Zo doeje. Maar, ik zal 't wel maaken;
Als wy weêr aan een zwiertje raaken,
Zal ik betaalen, als voor heen.
Jonker Jan.
't Is wel, laat ons de laan intreên.
Einde van 't eerste Bedryf. | |
Tusschen 't eerste en tweede Bedryf. Een boere meisje, aardig opgetooid,Zingt.
Wat is het Boere leeven zoet,
Wanneer wy met een bly gemoed,
Ga naar margenoot+De barre winter zien verdwynen.
Dan gaan de Meisjes in 't saysoen,
Met Vreijers door het jeugdig groen,
In lieffelyke Zonneschynen.
| |
[pagina 30]
| |
Men ziet'er de bloempjes, de bloesem en blaân,
Van teedere liefd' aan het bloeijen, opgaan,
Ga naar margenoot+En vroeg al des morgens verspreijen een waasem
Van haare welriekende geurige aasem,
Terwyl men ons liefkoost en streelt,
Maar, wacht u zoet Meisje,
Voor 't eerste snoepreisje,
Op dat men uw Eertje niet steelt,
Laat Thyrcis u vreijen,
En Coridon vleijen,
't Is schyn schooon al wat men verbeeld.
Ga naar margenoot+Men vaart des Soomers naar het veen,
Door 't klaare vischryk water heen,
En zingt een veldlied onder 't roeijen.
Dan stapmen luchtig hand aan hand,
Om 't veen te treeden door het land
En ziet de vlugge voetjes spoeijen.
Ga naar margenoot+Maar, onder het treeden, wat gaat' er al om,
De Jongmans zyn geurig, de Meisjes niet stom,
Men trapt 'er en snapt 'er van liefde by poosen,
De Vreijer die gooit 'er zyn Vryster met roosen,
Die 't spelletje niet en verveelt,
Maar, wacht u zoet Meisje,
Voor 't eerste snoepreisje,
Op dat men uw Eertje niet steelt.
Laat Thyrcis u vreijen,
En Coridon Vleijen,
't Is schyn schoon al wat men verbeeld.
|
|