Het voorgeborchte

Aan Betsy v. R.
Met mijne viooltjens.

Een tuiltjen violen,

Dat, needrig verscholen,

In 't ouderlijk gaardeken wies,

Dat kritische pennen

Nooit waagden te schennen,

Noch weekbladenwalming beblies:

Zij uwer gegeven,

Die vreemd zijt gebleven

Aan 'swaerelds beleedigend licht,

Gelijk 't in de zalen

Der Hofstadkabalen

Het Juffrendom straalt in 't gezicht.

Toch kan hij zich hechten

Aan betere rechten,

Die uwer dees bloemekens bied':

In lieflijker zinne

Ontvang de vriendinne

Dit boeksken, dat gunstig onthaal van haar winne!

'k Bedrieg in heur harte mij niet.

Okt. 52.