De klok van Delft

[p. V]

Aan den Heer C.F. Lurasco.

Ik heb aan u vele en diere verplichtingen. Ge zijt mij, van het oogenblik af, dat mij het geluk te beurt viel u te leeren kennen, een belangloos vriend geweest; en wel het kennelijkst in dagen van ziekten en kommernis. Toen ik, door Gods genade, verrees uit den sluimer, dien men doodelijk geloofd had - waart gij, onder mijne geliefden, van de eersten, op wie ik mijn blik, in het heropend leven, vertrouwlijk mocht laten rusten; hartelijke deelneming en onvermoeide hulpvaardigheid las ik in uw oog, ondervond ik in uw verkeer; gij hebt niet voor eene reis van eenige maanden te rug geschrikt, toen ze mijner gezondheid voordeelig geoordeeld werd: ieder oogenblik, toen ter tijd, was mij vruchtbaar bij eene vriendschap, wier kieschheid ik nog hooger stel dan uwe weldaden. Daarom - om dat alles - gloeit mijn hart van dankbaarheid voor u, en heb ik sints lang naar eene gelegenheid uitgezien,

[p. VI]

om ze u te betoonen. Wat gij in uwen maatschappelijken werkkring zijt - en in u-zelven, met uw ontwikkeld gevoel, uw takt en kunstsmaak - behoef ik niet te verkondigen; noch ook voegt 'et mij, am dat ge mijn vriend zijt, en dewijl ik hier te spreken heb van uwe goedheden voor mij, en niet van uwe verdiensten - ik mag zoo min uw zedigheid kwetsen, als geheel verzwijgen wat mij hoogschatting en vriendschap voor u heeft ingeboezemd. Neem er, in dees opdracht, een gering, maar openlijk blijk van aan. Mocht het eene onwaardige gift gescholden worden - het kan ú niet ter schande zijn: om dat het hart, waarmeê ik het aanbied, is - gelijk gij 't kent. Deze dag is een ware vreugdedag voor mij: ik zal God bidden, dat hij de vriendschap in onze harten bevestigen moog, en dat hij u nog lang, voor de glorie van zijn naam - voor het Goede, het Schoone, en het Ware, dat gij bemint - voor de menschheid en bijzonder voor uw vrienden, in het leven moog bewaren!

Amsterdam, den 10den van Lentemaand, 1846.

J.A. ALBERDINGK THIJM.