Gedichten uit de verschillende tijdperken der Noord- en Zuid-Nederlandsche literatuur. Deel 2. 1ste en aanvang der 2de helft van de XVIIe eeuw

Aen de ooghen mijner vrouwe.

[Eerste helft van het gedicht van Hooft gewijd aan Helionora Hellemans. Zie GED. bl. 32.]

Ooghjes, levendighe staeltjes

Van de schitterendste straeltjes,

[p. 303]

 

Die de zuyvre zonne schiet,

 

Herwaerts nae der aerde niet,

 

Maer, uyt haer' veel klaerder ooghen,

 

Die gewent zijn nae den hooghen,

 

Daer zy meê den hemelliên

 

Is gewoon goên dagh te biên:

 

Is uw jeughje noch zoo jonkjes

 

Dat ghy die, die diere vonkjes,

 

Vonkjes kosteler dan goudt

 

Beter niet te raed' en houdt?¹

 

Dat ghy zoo vergeefs mooght strooyen

 

Vonkjes, maghtigh om 't ontdooyen

 

En te stellen in een' brandt

 

Harten hardt als diamant?

 

Letters, lijnwaet, kouwde steenen

 

Worden van hunn' glans bescheenen,

 

Zonder spaerzaemheydt altoos.

 

Immers zijn z'er vruchteloos.

 

Ach! wat onbedachter wildtheidt?

 

Stort ze liever, met die mildtheidt,

 

Op de kooltjes zonder licht

 

Van mijn glimpeloos gezicht.

1 Geen beter gebruik geeft.