Den Cleefschen Pegasus

[fol. B5v]

Tot Loff Van syn Keur-Vorst Doorlucht, doen hy twee Patrijsen ofte Velt-Hoenders met een Schoot in de Vlucht geschooten heeft, Daer in dat heele Velt geen meer vvaren, Ende heeft dat tvveemael gedaen.

SIet aen hier syn Keur-Vorst Doorlucht,
Die deed een Schoot al inde vlucht:
Van twee Velt-Hoenders t'samen doodt,
Of dat niet was een Constich Schoot?
Om dat men op dien selven stont,
In het Veldt geen Patris meer vont.
End 't geen men hier in can verstaen,
Heeft dien Keur-Vorst noch eens gedaen,
Of men hem om dees schooten soet,
Al mede niet verheffen moet?

Want als voor tijdts een Heere groot,

Wel had ghedaen een constich Schoot,
Werdt dat met groot voorsichticheyt,
Van wijse Lie'n wel overleyt,
Dat het beduyde moest gheluck,
End' over woegen hoogh het stuck.

Soo hoop ick dat ghy Keur-Vorst al,

Geluckich mede wesen sal,
Dat uwen Naem tot op het endt,
Voor goedt en soet sal syn bekendt.

By sonder die u dienen trouw,

Gelyck Prins Maurits van Nassouw,
Die voor u soud als 't was van Noodt,
Stellen syn Lyff tot inden Doodt.

Ick hoop oock meed' ghy al de Lie'n,

Die men haer ondeucht heeft ghesien,
Uyt Royen sult tot Rust van't Rijck,
dat men niet meer vindt haer's gelyck.

[fol. B6r]

 

In uwen dienst op dat u Hoff,

 

Mach bloeyen langh met grooten Loff,

 

Op dat men magh door al het Landt,

 

Bevrydt zyn van een quaden Brandt.

 

Waer door Keur-Vorst ghy dan gerust,

 

Sult leven wel met grooten Lust,

 

En daghelycks sal Godt den Heer,

 

U Ryck Segenen meer ende meer,

 

Om dat ghy valscheyt hebt verjaeght,

 

die waerheyt had soo lang gheplaeght,

 

Jae vele menschen noch daer by,

 

Sullen dan syn van herten bly.

 

End' Roepen met Lof-sangen seer,

 

Ons Keur-Vorst is soo goeden Heer,

 

dat hy hier in dit gantsche Landt,

 

Heeft uyt geblust die'n valschen Brandt,

 

Want dit Landt in perickel stondt,

 

Om uyt te branden tot den grondt,

 

Maer den Vorst heefts al wegh doen gaen,

 

Om dat dit Landt in Rust soud staen.

 

den Keur-Vorst hielt voor vast gewis,

 

Soo langh als daer een Voncxken is,

 

Staet in perickel noch het Landt,

 

Om weer te komen heel in brandt.

 

Dus moet de vonck meed' syn geblust,

 

Eer't Landt can syn geheel in rust.

 

Waer voor u Onderdaenen al,

 

O Vorst gestadich bidden sal,

 

dat Godt den Heer u langh bewaer,

 

End' magh bevryden voor beswaer.

 

Meed' Erven geven deughdelyck

 

Tot Rust van u geheele Ryck,

 

dit wensch ick dat u Godt den Heer,

 

O Keur-Vorst geeft naer u begeer.

Dit gemaeckt binnen Cleve Den 4. Decemb. 1651.