Zwervers verzen

[p. 39]

XXIII.
Morgenstond.

Buiten gaat de jonge morgen

Door de bevende beukenheg -

Zijn glimlach vaagt al de zorgen

Van de blonde blaadjes weg.

Uit de ruischende koele toppen

Daalt het windje in stille draf -

Het wuift van al de knoppen

De dauwdroppels af.

Mijn hart hangt zoo diep gebogen - -

O te leven als een halm! -

Zoo gauw getroost - zoo zacht bewogen -

Zoo licht - zoo klein - zoo stil - zoo kalm.