Zwervers verzen

[p. 35]

XXI.
Rust.

Tot aan u ben ik opgeklommen

Klare verlatenheid -

Alle diepe rumoeren verstommen

Nu voor altijd.

Aan uw doodstille avondlampen

Heb ik mij neergeleid -

Van alle bedroevende rampen

Ben ik bevrijd.

Mijn rustige vingers vouwen

Zich tot tevredenheid -

Zijt gij nog om mij trouwe

Werkelijkheid?

Val van mij gij zwakke wanden,

Armlijke veiligheid -

Mijn gelukkige handen

Tasten geen tijd.

Waar zijn nu alle dingen -

Waar is verscheidenheid -

- - - - - - - - - - - - -
Blijf aan mijn lippen lichtende kringen

Der Eeuwigheid!