Zingende stemmen

[p. 44]

Vluchtende Ontroering

Verloren in de' avond,
Weg van mij,
Vlucht een ontroering,
Voorbij - voorbij.

Was het 't lieflijke
Van een gezicht?
Alleen de weerschijn
Van 't avondlicht?

Was 't de gedachte aan
Iets liefs van weleer?
Of een verwachting -?
Ik weet niet meer.

Een vogel nam het
Mede op zijn vlucht
En droeg het ver heen
In de avondlucht.

Een dood blad nam het
Op zijn stille vaart
En droeg het neder
In 't stof van de aard.

[p. 45]

 

Als vogels en blâren

 

Gaat alle lieflijks heen -

 

Zij laten ons peinzend

 

Leeg en alleen.