Uit stilte en strijd

[p. 32]

XIII.
De echo van het jaar der armen.

Wat bracht het oude jaar in deze bittre tijden,
Wat brachten de uren ons, die thans in 't duister glijden?

- lijden!

Wat neemt het van ons mee naar zijne bleeke kimmen,
Wat laat het ons aan hoop en schoone hersenschimmen?

- schimmen!

Wat bracht dat donker jaar dan hongerige dagen,
Wat leerde 't harde lot dan hulpeloos verdragen?

- dragen!

Oud jaar, gij kondt ons niet van 't slavenjuk bevrijden -
Wat kunnen wij, die leve' om met den dood te strijden?

- strijden!

Waarmee, waarmee strijdt hij, die 't brood eet der genade,
Die zwijgend dankt en knielt bij hùnne euveldaden?

- daden!

[p. 33]

 

Wat werden zij dan die een vlammend beeld nasnelden,

 

Tot ze eindlijk dood en zwart in 't vuur vooroverhelden?

 

- helden!

 

 

 

Ach, dat met de uren ook ons kloppend hart voleindig'!

 

De strijd van mensch met mensch - is hij dan niet oneindig?

 

- eindig!

 

 

 

Wij zinken als de sneeuw, als name- en nutteloozen -

 

Wat bloeit nog op deez' aard, waar 't alles ligt bevrozen?

 

- rozen!

 

 

 

O wat voor kracht zal ooit tot zulke lente stijgen!

 

Oud jaar, nu strijdensmoe wij luistren naar uw hijgen?

 

- uw eigen!

 

 

 

Welaan broeders ten strijd! - wij steune' en sterke' elkandren -

 

Ach, wie zien eens de tijde' in lichter tijd verandren?

 

- andren!

 

 

 

Welaan broeders vooruit! - ons wachten sterke wallen -

 

Helaas, wie zullen vóór de zege zijn gevallen?

 

- allen!

 

 

 

Broeders het jaar is dood - de tijd wischt onze namen -

 

Maar jaar en dag en tijd bouwen wij toch tezamen!

 

- amen!