Uit stilte en strijd

[p. 7]

II.
De stilte.

Min de stilte in uw wezen,

Zoek de stilte die bezielt,

Zij die alle stilte vreezen
Hebben nooit hun hart gelezen,

Hebben nooit geknield.

Draag uw kleine levenszegen

Naar het droomenlooze land,

Lijk de golve' heur oogst bewegen,
Tot zij zachtjes breken tegen

Het doodstille strand.

Zie den boom de paden tooien

Rondom zijnen stillen voet,

Laat uw ziel zich zoo ontplooien
En haar bloemen om zich strooien

Uit een vroom gemoed.

Leer u aan de stilte laven -

Waar het leven u geleidt:

Zij is uwe veilge haven,
Want zij is de groote gave

Van de eeuwigheid.

[p. 8]

 

Sluit de stilte in uw gaarde,

 

Wees in haar gelukkig kind:

 

Al wie ze aan haar schoot vergaarde -

 

Alle zaligen op aarde

 

Hebben haar bemind.