Eerste oogst

[p. 57]

XLVIII.
De eenzame schoonheid.

Te zwaar is de Schoonheid alleen te dragen!

Volk waar zijt gij -?

O! helpt mij de trage hemelen schragen,

Draagt ze met mij!

Laag hangen de wolken over de gronden -

Varen voorbij!

Houde' u de donkere steden gebonden

In hun galei?

Dof dreunt de zee onder de eenzame luchten

Aan Holland's zij!

Late' u die sterreke steden niet vluchten

Diep uit de wei?

Hoog gaan de schuimende kantlende golven,

Schoort ze met mij!

Schoon volk! heeft het gele geld u bedolven

Onder de klei?

Schudt dan uw boeien, trekt op naar de stranden!

Schoudert uw rij!

Strijdend schoon volk schakelt samen uw handen!

Viert het getij!

[p. 58]

 

Diep duiken de zeeën, hoog drage' hun kruinen

 

Een witte sprei!

 

Vollek van Holland! bestorrem de duinen,

 

Loop storm met mij! -

 

 

 

Duisterder schuiven de nev'len in risten

 

Ver naar het IJ, -

 

Blaas ze heen uit volle longen, die misten,

 

Ken uw waardij! - -

 

 

 

Aan het eenzame strand wanklen mijn voeten, -

 

O! waar zijt gij -?

 

Schoon volk! ga met mij de Schoonheid begroeten -

 

O! sta mij bij!