Eenzame liedjes

[p. 26]

XVII.
Op de avondhei.

De avondwind rilt door de heide,

Het late licht woelt hij bloot -

Hij waait lichtende over die wijde

Gewelfde schoot.

Het waait zwijgende, zonder leven,

De avond glanst over den grond -

De stralende halmen die beven

In de avondstond.

Zij vast onze ziel als een heuvel,

Maar licht als een pluim in den wind: -

Al wat 's levens lichtende vleugel

Daar bloeiend op vindt!