Gedichten. Deel 1. Teksten

[p. 324]

[695] Tijdnood^(aant.)

De dingen hebben een naamgenoot
gekregen met uw dood;
een diepe deelgenoot
aan holte zonder hart,
aan volte zonder vat;
ruimte, die ramen mist;
schuim, dat tesamen sist.
Aan uwe buitenkant
ontbreekt de binnenkant
en andersom, gij zijt
met geen geheel op tijd;
waarmee gij levend was,
als ieder sprietje gras.
Zoo zinkt de zon in zee
en neemt het daglicht mee.
Ik sta met een gebaar
voor uw verdwijnen klaar.
Morgen is nog het meest
van uw vergaan bevreesd.
Ik kom in tijdnood met
mijn allerlaatste zet.