Gedichten. Deel 1. Teksten

[p. 287]

[615] Dracht^(aant.)

Er is een mensch in mij geweest,
en nu beweegt een doode zich
van strottenhoofd tot middenrif
en vindt een weg naar hiel en wreef;
stijgt in het ruggemerg omhoog;
hartkleppen laten uit en in
wat voortaan zonder ziel of zin
moet circuleeren in een boog
binnen het wezen dat ik ben,
als ik niet wederbaren kan
wat eenmaal buiten mij bewoog.
Dit is er de potentie van,
o lied, dat nimmer loog.