Gedichten. Deel 1. Teksten

[590] Albast^(aant.)

Uw mond, over mijn mond gepast,
is plotseling een harde bast.
Uw hand, gebleven in zijn tast,
houdt ons tesamen, ijzervast.
Gij doet mij deze overlast,
zijnde mijn koude, glazen gast
binnen een wereld van albast.