Gedichten. Deel 1. Teksten

[559] Gelaat^(aant.)

Borsten rijzen als sterren in
het zenith van mijn levenszin.

Beneden in de nacht, die gromt,
is er geen dier, dat zich niet kromt.

Maar een gelaat hierboven zegt:
dit lichaam wordt alleen gedicht
als ge het in de aarde legt.