Gedichten. Deel 1. Teksten

[516] Watertoren^(aant.)

Dit is de ruimte rond.
Tegengekomen einde
omheen het van den grond
in steenen ophef zijnde.
De hemeldiepte vond
loodrechte binding, blinde
bemiddeling, die bond
het blauw aan deze blonde
centrale tot een fond.
De lucht, van ver en heinde,
staat open als een mond.