Gedichten. Deel 1. Teksten

[p. 219]

[464] (Er waren vaste kernen in uw huis.)^(aant.)

Er waren vaste kernen in uw huis.
Er stonden witte sterren in uw bloed,
waartegen zich mijn verzen konden bouwen.
Sedert verging de wereld, uit het gruis
klinken brokstukken lied, niet in te houden;
en dwaal ik in een cirkel om den dood.

Er liggen parels in uw huis.
Er staan in mij gedachten stil.
Hoe wordt de handeling volbracht,
te vinden wat elkander wacht?
Een verre glimlach is op til
van eigendom en levenswil.
En glanzen breken door de nacht.