Gedichten. Deel 1. Teksten

[399] Spiegeling^(aant.)

Langs de gewesten van het zijn
drijven de resten van uw wezen
als vlijmen pijn en vleugen vreezen.

Het is misschien alleen de schijn
van eigen overblijven tegen
zijn einde, uit de rijke mijn
van het geheugen saamgelezen.