Gedichten. Deel 1. Teksten

[392] Dooi^(aant.)

Ik heb geen ander bloed dan dit,
doortrokken van de strengen licht
uwer onsterflijkheid,
gebroken in een doodsbericht.

Soms staan de vlammen weer gericht
als eens, en ik verlies den tijd
in de dubbele eeuwigheid
van lichaam en gedicht.

Maar plekken zwart vallen terug
onder de sneeuw van uw afscheid,
en vormen wakken in het wit:
bederf, dat langzaam verder bijt.