Gedichten. Deel 1. Teksten

[382] Sterren^(aant.)

Vannacht is het zoo stil geworden,
dat ik de sterren hoorde gaan.
Ze zijn uw bloedsomloop geworden.
Gij zult dit in den dood verstaan.
Onder uit uw bestaan
schoven hun oergeheimen aan;
die ik nog nimmer had gekend.
Heb ik u niet genoeg bemind,

dat ik deze gedachte vind?
Want alle eeuwigheid van eerst
tusschen twee aangezichten,
is eindeloozer weergekeerd
bij deze hemellichten.