Gedichten. Deel 1. Teksten

[380] Lichaam^(aant.)

Lamp van den vrede uwer handen,
die de gordijnen hebben toegeschoven
tot een beloftenis; o witte onderpanden
uit nachten, onder liefde zóó bedolven,
dat uwe armen mij omnamen
of zij uit groote nooden kwamen,
als niet uw mond al zijn geluk
aan bloed en bed besomde
en uwer borsten morgenstonden
boven den vijverschijve van uw buik
het tot den dood afrondden en beaamden.
Beenen, die het den dag indroegen, zóó verrukt,
dat ik mijzelf verloren waande;
maar in den avond stond gij over mij gebukt
met nieuwe vrachten donker in uw haren.