Gedichten. Deel 1. Teksten

[367] Don Quichot^(aant.)

Rooftochten in het niet.

De spiegels die gij achterliet,
- herinnering en droom -
roepen mij op, ik lees uw naam
in visioen en teeken.

Ik moet mij door het blinken breken.

Dit is een ander donker,
dan aan de voorkant ligt verdronken.

Hier vangt een voetspoor aan,
dat in geen aarde heeft gestaan.

Stilte wenkt naar de stilte heen,
dat wij voorgoed in aantocht zijn,
nu alle schijn is weggezonken.