Gedichten. Deel 1. Teksten

[327] Job^(aant.)

Vrienden verbitteren het vuur;
ze zeggen God - en maken rook
tusschen mij en de muur;
wij knielen neder in de smook,
zondaren van natuur.

Maar als zij weer verdwenen zijn
herbid ik om het helder uur,
waarin die allerlaatste strook
opnieuw tot tuin ontlook, den duur
der woorden die mij vlam doen zijn,
en van de liefde puur.